handigheid kan best charmeren

Iets in haar gebaren

Het duffe bestaan van de winkeljuffrouw
Op te vrolijken leek me onbegonnen werk
Hoezeer zij er ook naar smachtte
Het alledaagse uit haar te verdrijven

Maar hoe stralend keek ze de wereld in
Zij die klaagde over de saaie dagen aan het comptoir
De dagelijkse gebaren
Van het snijden van het brood,
de broodjes smerend met americain of garnalensla
het garneren met groentes en tomaatjes
maar toch, als ik haar bezig zag
was er iets in haar gebaren dat me liet ervaren
hoe zij mij met haar zinnelijke handen verleiden kon

nee, het was niet aan massage dat ik dacht,
t’en was niet het strelen zelf dat me beroerde
maar gewoon, die handgreep om het heft
de handigheid de broodjes overlangs
met één snede open te leggen
en het dan te garneren met vlees of kaas, groentjes en saus
eenvoudig en alledaags maar daarom niet daas

haar verdriet om deze eenvoudige dagen onder de kathedraal
verrieden haar ogen niet
maar haar zinnelijke handen misten iets om lief te hebben
voelden dat ze werkloos bleven ondanks het vele werk
er was iets in haar gebaren
dat mij beroeren kon
hoe eenvoudig en weinig verheven
het snijden van het brood
voor ons wel eens lijken wil
Laat het dan zo zijn
Dat ik er alleen naar kijken mag
Het gevoel van die handen
Zal ik altijd missen