Dromerij

De harpspeler:
Zij had een recital en liet d’r harp sprankelend klinken
Maar er was meer, want het was geen salonmuziek
Wel doorleefde vaardigheid en overgave aan de kunst
Waardoor zij mij betoverde met haar klanken

Maar ook haar ontspannen en geconcentreerde blik,
Het glijden van haar handen over de snaren
Het tokkelen en dempen, het scheppen van een wereld
Waarin alleen die noten klinken, niet als noten
Maar als verhaal, als een beschouwen

Na het recital raakten we aan de praat
En werd het spel van de muziek wat ons bond
En ze node me haar harp te bespelen
ze leidde m’n handen en zette m’n vingers

Hoe vaardig ik dacht te zijn in ‘t spel
Zij toonde me de stumper die ik ben
En liet me voelen hoe de snaren te betokkelen
Met liefde en geduld, aanraken en loslaten
Liet ze me het geheim van haar harp kennen
was ze fier op haar vlijtige leerling

Maar een virtuoze speler heeft
meer en gedreven oefening nodig,
Arpeggio’s, akkoorden, glissando en staccato
Piano, crescendo en fortissimo
aan het instrument ontlokken
Dat zou ze me doceren

En nu ik het begin te vatten, leert ze me dagelijks
Op haar harp talloze melodieën te vertolken
Improviseren, preluderen, variëren
Met eindeloos geduld ten uitvoer te brengen
Voor ons kleine publiek, de harp in de hoek,
De bloemen op de tafel en de psyche boven de spiegel

Bart Haers
vrijdag 27 februari 2009

Reacties

Populaire posts