wat m'n kapster vertelde

Wat m’n kapster vertelde

Zij ging dus naar zo een beroepsklas in het KTA en blijkt nu een behendige kapster te zijn, die met kort en lang haar, met bruchen en mechen overweg weet. Zij doet haar werk in alle rust en toch snel, ras, zonder aarzelen, vakwerk.
Nu zal u zeggen, gij geleerden met grote diploma’s, dat dit allemaal niet zo heel veel voorstelt. Dat is een misvatting en dwaling, want die dame en haar gezellinnen dragen bij onze levenskwaliteit, want ons haar wordt gewassen, onze hoofdhuid krijgt een massage en het eind van het liedje is dat je buiten komt met een frisse kop en een paar leuke momenten.
Ach ja, ze vertelde ons dat ze dus op school zat, toen het er niet zo goed ging, toen de directie een beetje verschoof, maar eens de huidige directeur aantrad, met frisse moed de augiasstal had uitgemest, werd het voor de leerlingen weer mogelijk iets te leren. Of zij het altijd zo leuk vond? Kinderen zijn toch wel eens afgeleid en dromen van prinsen op witte paarden, maar nu ze zo al die hoofden en kruinen ziet passeren weet ze dat die schooltijd zo erg niet was, wel integendeel.
Wat wij eraan overhouden? Dat leerlingen niet leren om te leren maar om later in het leven iets te kunnen en ook een kapster moet haar stiel kennen. Dat zij met de rule of law van een directeur best kunnen leven, als het maar rustig is op school en er niet voortdurend van alles gebeurt. En de kwalijke naam die deze school wel eens had, die lijkt nu min op meer orde gebracht.
Teveel richtingen die men uit kan, dat is niet zo goed, een gezonde keuze en besef van eigen kunnen, dat zo liet ze verstaan, geeft zelfbewustzijn en fierheid. Net wat we uit een geleerd boek hadden opgestoken. Terwijl ze een laagje gel op een kruin uitsmeerde, vertelde ze nog, dat ze de stiel graag deed. En daar is het toch om te doen, dat iemand kan zeggen gelukkig te zijn met haar bestaan. En is het een te nederige job voor sociologen, op jacht naar meer inzicht in het kiezerskorps en vooral de kiezers van Geert Wilders of Jean-Marie Dedecker, dat ze dan maar eens overwegen wat zo een kapster hen kan leren: fier te zijn op het eigen werk, geeft bijzondere voldoening. Meer weet ik niet over dat mooie meisje, maar dat was ook niet de bedoeling. Wij nemen afscheid, tot de volgende sessie in de stoel, met een koffie en soms wat wachten, maar zij zegt mijnheer. Leuk zo die afstandelijkheid te ervaren als respect, wederzijds respect.

Bart Haers
zaterdag 25 april 2009

Reacties

Populaire posts