Expositie

Schilderen bij het leven



Tentoonstellingen van oudere kunst, kunst uit andere tijden brengt wel eens een sublieme ervaring met zich: we komen in een andere wereld, een andere tijd en voelen mee met de kunstenaars en hun model, hun wereld. Twee Nederlanders in Brussel, zo rond 1860 aangekomen en op de academie, daarna in de ateliers Mommen te Sint-Joost-ten-Node om daar een leven te concipiëren in verschillende vormen dat op het doek en paneel tot ons blijft spreken.

Maar gaat u binnen en laat u zich niet door een praatjesmaker bezig houden. Je ziet een schilder aan z’n ezel, maar we zien enkel de rug, terwijl hij een vaas konterfeit. We zien dames en heren in een café, een bedelares en een migrant, met enkele schamele spullen in een theedoek of zoiets. Hoe zou het leven voor deze in Amsterdam geboren tweeling geweest zijn? Ze konden schilderen en mochten het ook, met verve, maar zij kwamen naar Brussel? We weten dat Brussel voor Nederland al lichtjes exotische trekjes heeft en in Brussel was er toen al een uitgebreide kunstmarkt, maar er waren ook academies, er waren mogelijkheden te exposeren en er waren boeiende collega’s.

Als we zien hoe ze elkaar schilderden de broers en hen toonden in het atelier of in een koffiehuis, dan krijgen we geen bohemiens te zien, maar welgedane heren die hun leven goed in handen hadden.

We lopen verder, zien de bruisende stad en twee olijke broers, een beetje zoals Adriaan en Olivier, zoals Leonard Huizinga en hen tot leven wekte, met veel verbaal vertoon, net het vertoon dat we hier doek na doek ontmoeten. Een model dat even rust en dat naar een doek zit te kijken.

Heeft u dat meisje ook gezien, dat zit te lezen, en dat andere, dat tekent? Ogen, mond, koontjes, het blikkert van het leven. De oude man die de krant zit te lezen, de kunstkenner die zich buigt voor een schilderij en het aandachtig bestudeert of op zich in laat werken. Ergens hoorde ik dat er iets van Jan Steen doorleeft in deze werken en het moet gezegd, de taveernes ontbreken niet.

Kortom, u mag en kan met gerust gemoed deze tentoonstelling bezoeken en er de rust van ontdekken. Het leeft maar stemt niet tot onbehagen, wel integendeel. Het zou kunnen dat u vindt dat kunst die bij u geen wrevel opwekt niet zo belangrijk kan zijn, maar “het leven zoals het is: het schildersatelier” wekt integendeel levensvreugde op. En dat is ook wel wat waard.



Bart Haers
woensdag 10 maart 2010

Tentoonstelling: De gebroeders Oyens
Charlier Museum Sint-Joost-ten-Node
Kunstlaan 16 (vlakbij metro Kunst-Wet)
1210 Brussel
Van 10 maart tot 30 mei

Reacties

Populaire posts