prima vera

Lentelied

Iedereen spreekt erover
Men gaat zelfs op pad om padden te redden
Om bomen te zien botten en bloemen te vinden
Om het lentelicht te zien

Iedereen verlangt ernaar opnieuw buiten te zitten
Te genieten van een frisse lucht en helder licht
Om opnieuw te voelen dat het leven welig tiert
Dat het bloed toch stromen kan

We weten het, de lente roept het op
Clichés en oude beelden
Romantische zielen verliezen zich in beelden
En kijken verrast op als het gedaan is
Het ontwaken van het leven

We kijken naar de oever van de gracht
Zien je zitten met een paar vriendinnen
Lachen, praten, plagen en dromen
Elkaar sigaretten en een blikje reikend

Het heldere geluid overstemd door wagens en werken
Maar toch, helder genoeg om ervan te genieten
En te bedenken wat jullie er nu van verwachten
Van die eerste lente dat jullie eindelijk vrouw zijn

Weten zal ik het wellicht wel nooit
Maar het belooft wat nu de lente woelt
Want het is het leven dat je voelt
Waarin je je vol verlangen gooit
Plots sta je op en komt op me af
Ik wil niet de vuige gluurder zijn en wendt
Vol zelfmedelijden m’n blik af
Maar je vraagt me of je even m’n hoed mag hebben

Je staat voor mij, nog half op koude voorzien
Maar al helemaal klaar voor het warme bloot geven
Je kijkt me aan, imperiaal en toch vriendelijk
Je ogen schitteren en je hebt iets in gedachte

Ik ben vriendelijk en geef je met enige zorg m’n hoed
Die je met je eigen handigheid over je haren drukt
En je loopt achterwaarts naar je vriendinnen
Nodigt me uit met je mee te gaan

We krijgen een kleine scène
Van een jonge nimf die danst in het lentelicht
Bij het water en je lacht elkeen toe
Je verwacht een lach terug

Maar ik kan je alleen aanstaren
Want dit is wat je niet zomaar verwacht
De kommerloze levensvreugde
Die drift het lichaam te tonen en te lachen

Ik ben te oud en toch, zonder aarzelen neem ik je hand
Leid je in het rond en zelfs zonder muziek
Wordt het even dansen als was er een hoforkest
Je laat je leiden, de afstand verdwijnt
Je vlijt je helemaal tegen me aan

Dit moment van vieren, van vrijheid en lust
Heb je me gegeven en ik zal ’t niet laten verteren
Want ik zal het eren met een zoete wellust

Bart Haers