Kleinbeeld

Een doos vol slipjes

We lazen het in de krant, dat een nieuwsanker elke maand een doos vol slipjes krijgt toegestuurd. Ach, zoveel kosten zou een normaal mens toch niet aan een BV hangen, wel? Of een cadeautjes met kerst en Pasen? Wat bezielt deze mensen?

Op het eerste zicht gaat het om eenzaamheid die de nieuwsanker elke dag doorbreekt, maar zou het wel volstaan. Zelf krijg ik, hoe onbekend ik verder ook ben, wel eens een vriendelijke respons op mijn versjes en andere teksten, maar daar blijft het niet altijd bij, sommigen vinden aanhorigheid bij een partij reden genoeg om iemand daar voortdurend aan te herinneren.

Die doos met slipjes, hoe koop je die bij elkaar en wat vangt een man daarmee aan? In wezen is het te gek om los te lopen, maar als we mevrouw Moerkerke zien, dan denken we dat haar smaak niet echt bij ordinaire spulletjes te zoeken zal zijn en verder denken we, doet zij niet gewoon haar job?

Misschien is dat wel wat er in deze wereld aan de hand is, dat zo een journalist en zeker anchorwomen een bijzondere status hebben gekregen. Waartoe? Waarom? Zij doen toch alleen maar hun plicht en zijn toch enkel maar de persoon die het nieuws leest. Vroeger, toen Patrick Poivre d’Arvor zijn verhaaltjes bracht kreeg hij soms meer aandacht dan Bruno Masure maar Masure zou betrouwbaarder geweest zijn.

Ach, het nieuws te zien, of Ter Zake is voor een weldenkend mens wel eens een geseling, want nieuwsfeiten volgen elkaar op en de keuzes zijn niet altijd even onweerlegbaar gekozen. Bovendien, is het niet boeiender eens te kijken naar wat andere posten te melden hebben? En is het is niet vooral interessanter de oefening te doen of de keuzes van de ene zender en de andere echt wel zo uiteenlopend zijn? De vraag of deze mensen als Bekende lui door het leven moeten gaan, blijft voor ons betwistbaar. Weet iemand of er niet iemand heimelijk elke maand een foto van een schermer naar Freek Braeckman stuurt?

Betrapt, want hoe kan ik weten dat de man ooit schermde? Gewoon, omdat mijn neef in dezelfde eerbiedwaardige club in Gent de nobele sport beoefende. Interessanter is te weten waarom onze media over de EU en haar instellingen soms bewust al te eenvoudig voorstellen? Waarom er nu plots, als eens, 1848 over Europa, een spook door de Arabische wereld is gaan waaien, dat komt zelden aan bod.

Die slipjes, zo belangrijk is dat niet, maar, het staat in de online-krant en de journaliste zegt er zich niet zo druk om te maken. Wel kan men er zich druk om maken dat we zoveel misdaadnieuws te slikken krijgen, dat we rampen uit alle uithoeken uit de wereld krijgen, een dus ook het vliegtuig dat crachte in de Andes of een waterfiets die op een haai stootte met desastreuse gevolgen.

De betekenis van nieuws, wat de drager ook mag zijn? De ontvanger toelaten zich een beeld te vormen van wat er gaande is in deze wereld. Maar tegelijk, diezelfde dragers, van Knack tot Klara brengen naast informatie ook publiciteit, ook voor tentoonstellingen, concerten, literaire avonden en worden zo betrokken partij. Een reeks op één is al wereldschokkend nog voor de kijker er een seconde van zag, op de trailer na. Het jaar is nog niet zo ver gevorderd en ergens hoorden we dat deze of gene het ultieme boek van het jaar had gepleegd. Nu, de bladen moeten leven, daarover geen kwaad woord, maar de hoeveelheid non-events die ons met veel klokgelui, toeters en bellen worden opgedrongen, lijken de zaak helemaal te versjteren.

Tegelijk, als het om de VSA, de Arabische wereld, de moslimculturen en Europa, China en Rusland gaat, kunnen we vaak niet om de gemakzuchtige verklaringen heen. Of als bevriende politici iets melden, dan is het einde ook zoek.

Zou die dame blij moeten zijn met die slipjes? Ach, even wassen en… of is het eerder een kwestie van “sois-belle et taît-toi?” Of zou het een vrouwvijandige daad zijn? Zovele vragen die vooralsnog onbeantwoord blijven, maar die toch wel dringend door een bevoegde psychiater onderzocht moeten worden. We zouden het gebaar immers verkeerd kunnen begrijpen.

Bart Haers

Reacties

Populaire posts