waarom 30 dagen stilte

Ars poetica minor

Perros Gerec, Bretagne, waar de stilte
gewelddadig kan razen
Kostbaar weefsel

in een bootje op de zee
ver van het strand,
de zeilen los,
wiegende zee

geen geluid dringt tot me door
de hemel van azuur
een schreeuwende meeuw
klotsende golfjes tegen het polyester

Aan de wal terug
geroep van mensen en kinderen
iedereen druk want donkere wolken
trekken zich samen
de wind trekt aan
de boten vaster insnoeren
de zeilen binnenhalen

stilte voorbij
het geweld van een storm
iedereen in de mess
afwachten of er schade komt

de herinnering aan het uurtje
blijft nazinderen terwijl
we zien hoe het zand gaat stuiven
en de havenmond verdwijnt

we verheerlijken de stilte
we hechten er waarde aan
zoeken haar in de natuur
wandelen in het bos
ergeren ons aan joggers
die met oortjes op
onze rust verstoren

Een vreemde wereld
waar we overstelpt worden
waar iedereen een boodschap geeft
waar wij weinig om geven
maar zelf ook luide schreeuwen

soms mag het eens stil worden
even maar om na te denken
om te proeven wat het is
als het gejengel om aandacht
een keertje ophoudt
en we ons laten
inpakken door een licht weefsel
van stille, verre geluiden

b Art



Reacties

Populaire posts