War on drugs vs vrijplaatsen

Kort Lontje

Drugsaanpakdebatcultuur

Het is me toch wat. Naar een festival gaan en geen wiet mogen gebruiken, dat is toch van de pot gerukt. Waarom ging men vroeger, ik spreek over mijn jeugd en jonge jaren naar allerlei feesten, vrij podiumavonden en dat soort dingen? Om er ongestoord en met vrienden en vriendinnen even wat vrijheid te proeven.

Of men ging naar het voetbal, dronk wat, rookte wat en riep de keel min of meer schor. Af en toe waren er die vooral eens wilden batteren en hun behendigheid wilden laten zien. Meestal was het in 't leutjes, niet voor echt; dat waren de (H)ooligans natuurlijk, die meenden dat wel en zorgden voor ongerief. Het gevolg was dat de overheid het met de veiligheid ging menen, overal rond feesttenten en voetbaltempels veiligheidsmaatregelen werden genomen

En nu zorgen ze bij festivals voor betaalterminals, om drugsboetes te betalen. In zekere zin is dat schandalig, want zo verdwijnt dat fundamentele aspect van de zomerfestivals, vrij en vrolijk aan het oog der wet ontsnappen. Natuurlijk, het werd allemaal groot, groter en grootst en de bezoekers willen ook wel wat discipline aanvaarden, om zelf ook van lijf en leden zeker te kunnen zijn.

Ach wat, men doet maar. Maar tegelijk, behalve dat werkpuntje dat privacy zou zijn, is er nog iets anders aan de orde: de veiligheid voor het oog der wet. Ik ben in hart en nieren het anarchisme als ideaal toegedaan, maar vindt als democraat ook dat de overheid haar machtsmiddelen met zorg moet hanteren en min of meer ongecontroleerde vrijzones niet mag verstikken. Marli Huijer, denker des Vaderlands - in Nederland, hier hebben we dat niet, want we hebben een paus - onderzocht in haar boek "Discipline" waarom mensen in groten getale best wel gedisciplineerd uit de hoek kunnen komen, ook al is de organisatie minimaal. Het antwoord? Die mensen weten waarom ze samen zijn en kijken vol verwachting uit. Hun vreugde is groot en aandacht evenzeer. Vergelijkt men dat met het gedrag op zo een Alpencol, Alpe d'Huez, waar Ollanders massaal uit de bol gaan, doorgaans ongevaarlijk voor anderen en zichzelf, maar toch, het is zo vaak opgeklopt.

Enfin, mijn lontje was en is kort omdat ik de indruk heb dat men mensen voortdurend denkt te moeten controleren. Mensen zijn op hun best als ze weloverwogen genieten willen zonder te vergeten dat ze dat niet lukt als ze anderen lastig vallen. Mensen vallen anderen lastig als ze zelf nog niet goed weten waar ze staan, maar doorgaans volstaat een beetje sociale controle. Maar vandaag maken we graag van mugjes olifanten van gigantische afmetingen en menen dat het sociale problemen zijn. Ik ben niet voor drugsgebruik, want ik zag wel een paar mensen ten onder gaan, maar tegelijk denk ik wel dat de overheid teveel machtsmiddelen inzet om ons in het gareel te houden, meer dan dertig jaar geleden het geval was en dat moet dus onderzocht en besproken worden.

Bart Haers