Neen aan de snelheidsduivels, maar dan?
De snelheidsduivel
bestrijden
Minister Ben Weyts doet veel
en vaak is het zo goed dat we het niet merken, maar op een paar punten kan men
wel van mening verschillen. Over het Offerfeest is al veel gezegd, maar ik denk
dat men Dierenwelzijn te hoog inschat. Voor wie mij nu beschuldigen wil van
wreedheid en ongevoeligheid, moet bedenken dat wat men nu Dierenwelzijn noemt
in wezen een vrij extreme en onredelijke attitude verraadt.
Leed mag men dieren niet
aandoen, dat zal wel, maar we leven in een symbiotische relatie met
hoevedieren, terwijl sommige mensen wel eens meer emotioneel verbonden zijn met
dieren dan met mensen. Moeten we dat normaal of zelfs maar wenselijk vinden; er
bestaat een lange traditie van misantropie, dat spreekt, maar de emotionele
attitude waarbij men dieren die we kweken voor de slacht niet onverdoofd mag
slachten, zelfs niet zouden mogen slachten, kan men best bedenkelijk vinden.
Gaia heeft een agenda en het
is de mijne niet. Maar als die beweging een redelijk debat onmogelijk maakt,
dan moet men wel weerwerk bieden. Ben Weyts gaat te ver mee in deze. Overigens
is er wel degelijk een cultureel probleem, want wat moeten joodse mensen doen,
die bijna net zo geseculariseerd zijn als wij maar een bepaalde traditie willen
hoog houden? Als ritueel slachten niet meer mag, waar zullen zij heen gaan. Het
punt is natuurlijk dat men wetenschappelijk onderzoek aanhaalt om het rituele
slachten als niet modern af te wijzen, terwijl men daar bedenkingen bij moet
kunnen hebben. De traditie van het lam of het schaap te offeren en runderen
voor regelmatige consumptie ook volgens bepaalde regels te slachten, heeft
overigens een voordeel, dat de afhandeling en verwerken niet in zo een massale
hoeveelheden kan als nu in onze slachthuizen gebeurt. Natuurlijk moet men niet
per se beginnen met runderstallen voor een paar duizend beesten - er bestaan al
varkensstallen van die omvang dacht ik. Maar we zijn zelf ook wel een beetje
schuldig omdat we de steevast de laagste prijs zoeken om allerlei redenen te
weinig van het rund of varken willen opeten.
Ik zou het hebben over de
snelheidsduivels die men bestrijden moet. Het maakt mij boos, want wie
regelmatig op de weg is merkt dat het allemaal, gezien de massaliteit vrij vlot
verloopt. Moet men dan streven naar perfectie en totale veiligheid? Eerlang zal
de discussie wellicht verleden tijd, zijn als we allemaal met zelfrijdende
voertuigen leiden en van alles kunnen doen behalve op de weg hoeven te letten.
Streven naar absolute
veiligheid is gegeven de aard van het beestje, wij mensen, een nogal
hoogmoedige gok. Maar bovendien blijkt telkens weer dat de idee dat de snelheid
beperken zomaar tot betere resultaten leiden zal, tot frustratie en woede
aanleiding geeft. Ik merk op sommige wegen chauffeurs op die zelfs over de
witte lijn gaan om trager voertuig voorbij te gaan.
Er is ook een ander probleem,
denk ik, dat veel dieper graaft in de kloof die bestaat tussen
verkeersdeskundigen en het klootjesvolk. Juist,
ik gebruik die term omdat bijvoorbeeld de Standaard telkens weer weet te
vertellen dat wij niet kunnen rijden. Nog eens, ongelukken moet men vermijden,
maar niemand kan zich zo machtig wanen dat men elke chauffeur in de hand zal
houden. Overigens zijn er die menen dat een snelheidboete een belasting op snel
rijden is.
Bijkomend blijft de vraag hoe
de minister en de experten tegen ons rijgedrag aankijken:
1° de meeste mensen zouden
alleen rijden om tweehonderd meter verder om brood te gaan. Anderen zouden dan
weer hoogstens vijf km verder rijden, terwijl de immense stromen van auto's wel
degelijk van Oost naar West gaan, van Kortrijk naar Haasrode om maar iets te
zeggen. De autowegen laten lang niet altijd toe 100 te rijden, laat staan 120,
maar des avonds kan dat perfect.
Dat men in dorpskernen vijftig
km/h oplegt, daar valt iets voor te zeggen, maar wat de heer Watteeuw uitvreet
in Gent, legt enorm veel druk op bezoekers. 30 km/h in de stad? Want mensen
gaan om vele redenen de weg op en noch de minister noch de experten hebben er
iets over te zeggen, dacht ik.
2°) vele mensen steken vaak
tijd in hun verplaatsingen, dus niet enkel woon-werkverkeer maar vinden het
lastig te verstouwen dat waar het verkeer minder dicht is de toegelaten
snelheid tot 70km/h beperkt te zien. Alsof alle automobilisten snelheidsduivels
zouden zijn.
Het moet geen wet worden dat
op alle gewestwegen de snelheid tot 70km/h beperkt wordt. Het is namelijk
onredelijk aan te nemen bestuurders van auto's vanzelfsprekend snelheidduivels zouden
zijn - of zich asociaal zouden gedragen. Onredelijk en tegen de geest van de
rechtsstaat, waarbij de overheid wetten uitvaardigt in goed vertrouwen,
redelijke instrumenten hanteert, proportionele technologie om vergrijpen vast
te stellen en vervolgens, als er door schuldig verzuim of overdreven en vooral
onaangepast rijgedrag mensen zwaar verwond worden of van het leven beroofd, dan
moet de politierechter of eerder een correctionele rechter de feiten onder ogen
zien en tot een oordeel komen.
Na een ongeval zonder schuld
heeft het mij en mijn advocaat de nodige tijd gekost om de gedeelde
verantwoordelijkheid om te zetten in schuld voor de tegenpartij. Natuurlijk,
ook de tegenpartij was ervan overtuigd dat ik minstens gedeelde schuld droeg;
het politieverslag maakte duidelijk dat ik de auto had zien aankomen om een
smalle geasfalteerde straatweg en dat ik opzij was gegaan, tot bijna tussen de
bomen. Maar de tegenligger had er geen zin in en reed me vol aan, frontaal aan
de linkerzijde. Een nacht observatie in het ziekenhuis viel me ook nog te beurt.
Men dient dus een betere
juridische afhandeling te verzekeren en wie echt in de fout gaat, drankmisbruik
en gevaarlijk rijgedrag, onaangepast rijgedrag kan men vaststellen. De snelheidbeperking
houden op 90 km zou een blijk zijn van vertrouwen in de burgers die van de weg
gebruik maken en passende vonnissen voor wie zich gevaarlijk gedraagt, mogen
best meer aandacht krijgen. Overigens bestaat er altijd nog een breed gebied
waar bestuurders geen fout maken en toch in problemen kunnen raken of het net
kunnen vermijden. Hoe ver kan men gaan inzake verkeerspreventie? Letterlijk
betekent dat dan ook dat men voorkomt dat mensen de weg opgaan. De kusthoreca
zal lachen.
Zoals Professor Paul Frissen
schreef moet de overheid niet alle mogelijke middelen inzetten om volkomen
veiligheid te bereiken. Dat is niet alleen onmogelijk, maar de schade aan de samenleving
als politieke gemeenschap kan men moeilijk becijferen. Vertrouwen is goed en
vaak goed genoeg. Natuurlijk zal een bestuurder zich verantwoordelijk en
gedisciplineerd gedragen. Maar net dat lijkt sommige politierechters te ontgaan
en experten die bij elke gelegenheden ons komen vertellen dat we lompe vlegels
zijn. Ik ben geen lompe vlegel en de meeste mensen die ik ken evenmin. Dus moet
de minister ook op dit terrein enige bescheidenheid aan de dag leggen. Vooral om
meer redelijkheid is het te doen, want
als je twee uur nodig hebt om veertig km te rijden omdat de
snelheidsbeperkingen zo laag blijken, wekt dat niet enkel ergernis. Maar goed,
wie die ene weg, de havenweg tussen Meulestede en het rondpunt vier km verder kent,
merkt dat er doorgaand verkeer is, maar er wonen ook mensen. Dus kan ik die
beperking wel enigszins begrijpen, maar als ik zie dat in Evergem de weg van
Sleidinge naar Evergem en zo verder naar de kruising met de R4 slechts voor de
helft een snelheid toelaat tot 70 km, dan wordt het wel lastig. Maar ik woon er
niet. En toch, ik zou de N9 kunnen kiezen en de R4, maar dat betekent vele
kilometers meer afmalen. Maar ook de R4 (2 x 2 rijstroken) zou dus onder de
regel vallen? Nu is het immers 90 - op bepaalde gedeelten - wat immers niet
aangeraden zou zijn. Mogen we ons nog vlot verplaatsen zonder onszelf of
anderen in gevaar te brengen?
Bart Haers
Reacties
Een reactie posten