Vredes wrange klacht

APM

Het Ara Pacis werd door Mussolini gerecupereerd, maar in
2006 werd het een museaal stuk. Noodzakelijk en toch
betreurenswaardig. Die ambivalentie kan ik
hier niet uitwerken, maar door het alleen historisch
te benaderen, vergeet men dat Rome inderdaad
bij machte was gedurende lange tijd de interne
vrede te bewaren. Er werden oorlogen gevoerd,
soms by proxy, maar Rome en het rijk
waren veilig voor zeer lange tijd. 

Ara Pacis

De vrede leek verzekerd voor onze tijd

oude demonen voor eeuwig begraven

kwade intenties voor immer

verhinderd

't en was geen bitter ontwaken

want zolang we mensen zijn

zal strijd er altijd wezen

al blijkt die soms vergeefs

Het Vredesaltaar mocht gesloten

want de vrede was verworven

mooi en fijn

Hoe weinig deden zij

die, de vrede genegen

bij machte waren de kansen te benutten

om vreedzamer te leven

conflict maakt deel uit van ons bestaan

wie macht heeft gebruikt die

ten behoeve van?

wie geen macht heeft, streeft ze na

gebruikt ook geweld

verbaal of anderszins

Moeten we de huidige toestand bewenen?

Beter is het de strijd

te voeren voor wat werkelijk telt

vrijheid, gelijkheid, broederschap,

vreedzaam samenleven en autonomie

niet alles kan men zomaar

op orde krijgen

niet alles moet aan de top geregeld

maar waar is het noodzakelijke vertrouwen?

We willen vrede, toch?

maar hoe die te bewaren

als we terecht onrecht aanklagen

of ten onrechte

de eigen samenleving de maat nemen

en te weinig bevinden?

Ach, wee, vrede, waar ben je heen?

Nergens? Juist, zo is het,

want je hoorde er nooit helemaal bij.

b Art