Nieuw Lentelied

APM

Het bottende woud doet

't bloed sneller stromen

Wandelend in het bos,

de oude moeder in een rolwagen,

de kleinkinderen spelend wandelend zingen

een plaatje uit een niet zo ver verleden

altijd weer als de lente komt

roepen nieuwe beelden en sensaties

oude herinneringen op

of doen die ons naar het nieuwe lenteleven

welig tierend of nog net niet

onze verwachtingen opleven

Altijd weer, als februari ten einde loopt

als maart zich door de dagen reit,

zien we het weer, horen we het weer

voelen we het weer

dat de zon ons kan verwarmen

dat bomen uitlopen

vogels zingen in de ochtend

of bij avondschemering

Ach, wat geven we nog om

al dat gedoe van lentevoelen

van 't spelevaren in de zogenaamd

prille lentelichtende beemden

oude woorden, oude oorden

oude lanen van vergaan leven

de lente zal wel voorbijgaan

de gevoelens hebben niets meer

om ons te betoveren

toch, als ik ontwaak in de lente

als de weldadigheid van de winter

gevierd bij de haard, met brandewijn

 ons verlaat en onrust ons bezoekt

mij verzoekt en zinnen verstrooit

dan weet ik dat ontwaken

het heerlijkste moment

van 't jaar mag heten

feestelijke onrust, ongedurigheid

Grote lyriek zal dit wel niet wezen

want daarvoor moet men waarlijk

dichter wezen, beter spelend met de taal

ware gevoelens te berde brengen

zo een simpel lentelied

dat kan hoogstens

een grimlach oogsten

maar mijn hum laat ik niet bederven

wanneer ik naar de vesten wandel

of het oude bos betreed,

beter nog,

gedachteloos denk ik aan het oude woud

waar we ooit samen toefden

Alle vogeltjes bouwen hun nesten

wij hebben 't onze van de hand gedaan

b Art