Een simpel lentelied

APM

De zon straalt weer

Elk jaar staat de magnolia in bloei,

komen de tulpen en irissen en lelies

al te banaal die wederkeer van groei

Toch is het telkens weer ontdekken

van het eerste sneeuwklokje voor Maart komt

en vervolgens het spotten van de knoppen

de kaarsen van de kastagnes

we leven niet meer in het ritme

we verloren ons gevoel voor ritme

we komen niet meer toe aan ritme

we hebben geen tijd meer voor ritme

Hoe vinden we het terug, dat ritme?

Willen we het wel,

kunnen we het wel?

het zal wel

het botten van de bomen

het lengen van het licht

het voelen van de groei

het brengt ons

weer bij het horen, zien en voelen

bij wat we mogen beleven

Even laat ik de controlefreak lopen

ga ik wandelen in de dreven

onder de popels*

even weet ik het weer

de polsslag voel ik weer

het ritme in de heupen

b Art

*popels: vergeten synoniem voor populieren