Brugge en Bruggelingen uitgeperst

Kleinbeeld


De stad slaapt in
Handelszaken sluiten 
hun deuren en verhuizen


Zicht op en stukje Granada, me rechts de
Darro, links de Iglesia San Pedro y san
Pablo. Op de foto lijkt het verlaten,
maar doorgaans is het een stroom van
toeristen, busjes en taxi's die er elkaar
de weg versperren. toch is het er best
aangenaam. 
Steden zijn centra van uitwisseling, ruil, handel en als men de toegang tot de steden beperkt, dan moet dat ergens voelbaar zijn. Of anders: wil men van onze steden echt alleen nog pretparken maken?

Ik krijg van de burgemeester een brief met het aanbod van Lijn 10, die vlakbij passeert en die ik al regelmatig neem, om naar de stad te gaan, maar het is allemaal niet (meer) zo duidelijk, want vroeger kende je het traject van elke lijn die door de stad ging, nu is het vragen en gissen. Op een nieuwjaarsdag werd het hele systeem dat lof kreeg omdat het zo helder en bruikbaar was, omgegooid en kunnen mensen bepaalde trajecten niet meer nemen. De burgemeester, de heer Renaat Landuyt had beslist dat er teveel bussen door de stad gingen. Ik weet nog altijd niet of dit geen gevolgen had voor het frequenteren van het stadscentrum, want er kwam geen publiek gemaakte evaluatie van het nieuwe plan van de Lijn. Zegt een schepen enige tijd geleden dat de stad weinig greep heeft op de Lijn, dan blijft het wel zo dat de burgemeester burgers een gratis ticket toestuurt. Maar de dienstverlening verbetert niet, zeker niet des avonds.

En intussen blijken er neringdoeners genoeg van te hebben en hun zaak te verplaatsen naar een betere locatie, met meer parkeergelegenheid en zullen wij in de stad moeten zoeken naar een goede fotografe. Eethuizen genoeg en gelegenheden om de innerlijke mens te versterken nemen toch ook niet meer toe. Ook kon men lezen dat de scholen in de binnenstad geleidelijk leerlingen verliezen, wat tot significante wijzigingen in het onderwijsaanbod leidt, zonder dat men er ook maar een keer aan denkt dat ook hier de mobiliteitsbeleidsmakers een keer te veel de toegang hebben dicht geknepen. Het ergste is tot slot dat het aantal gedomicilieerden in het Ei, de Brugse binnenstad ook afneemt, ondanks pogingen de bewoning te versterken. Wat echter als je plots je auto op een zaterdag niet mag buitenrijden uit de garage?

De afkeer van auto's neemt bespottelijke vormen aan, want elke keer als een autobouwer een plant sluit, schreeuwt links moord en brand en is het de fout van het neoliberalisme, zoals ook de verdere afbouw van Bombardier Brugge voor veel gedoe zorgde, maar in wezen heeft men geen vat op het besluitvormingsproces binnen bedrijven. Aan de andere kant bouwt men de mobiliteit in de eigen stad en zelfs binnen de stadstaat Vlaanderen af. Laten we niet de vergissing begaan en de vele werkzaamheden accepteren als noodzakelijk, want men heeft decennialang bespaard op onderhoudswerken en dat laat zich voelen. Grondige herstellingen brengen de voortgang wel eens in het gedrang, maar we weten waarom en dus is het acceptabel.

Anders is het gesteld, denk ik, met de aanleg van ontsluitingen die zich al dertig jaar geleden uit de data lieten aflezen en waar we nog niet veel verder mee gekomen zijn. Als straks de autoweg van Zeebrugge naar de E-34 opengesteld zal zijn, ik dacht dit aan het einde van de maand definitief het geval zal zijn, zal men de Expressweg gedeeltelijk ontlast zien, maar toch, dat zal wellicht nog een tijd een weg voor doorgaand verkeer van en naar Zeebrugge blijven. Dat men daarom niet die andere ontsluiting, via de binnenwateren ernstig neemt, blijft verbazen. De spoorwegen leggen een tweede spoorbundel aan tussen Brussel en Brugge, maar die werken vorderen onvoorstelbaar traag. In beginsel kan men zelfs dat nog begrijpen, want men moet onteigeningen doorvoeren en tegelijk bepaalde historische gebouwen en landschappen vrijwaren, maar als men merkt dat zelfs tegen de aanleg van bijkomende spoorbundels mensen in het geweer komen, dan wordt de houding van de locale overheid in Brugge helemaal onbegrijpelijk: zij stimuleren mensen om hun eigen hoogst particuliere rechten te vrijwaren. Dat moet kunnen want men geen wederrechtelijk beslag leggen op particuliere eigendom. Wat wel niet kan, is zonder meer mensen in hun mobiliteit beperken. Het verbod op parkeren in de binnenstad wordt steeds verder doorgevoerd, zodat mensen liever hun boodschappen doen aan de invalswegen, waar schoenen torfs en electro Vandenborre naast andere warenhuizen hun stek gevonden hebben.

Is het dan niet aangenaam wandelen in de stad, als er geen auto's passeren. In Granada verbleef ik met famlie onlangs in een touristapart, in de wijk Albaicin, aan de voet van de heuvel waarop het Alhambra is opgetrokken. Langs de Darro ligt een weg die op sommige mensen te smal is en er mogen inderdaad geen particulieren van buiten de stad langs die weg rijden, maar als er busjes of taxis langs komen, moet een toerist zich wel smal maken. Maar goed, het blijft best aangenaam toeven net omdat het allemaal goed georganiseerd is, al blijkt het aantal toeristen voor de stad niet altijd gemakkelijk om dragen.

Zelf heb ik het altijd ergerniswekkend gevonden als men in Brugge de toeristen met minder fraaie termen bedacht, terwijl ze toch gewoon het recht hebben de stad te bezoeken. Eerst had je hotels, vervolgens kwamen er B&B's bij en vervolgens AirB&B en andere formules, die het mogelijk maken gemakkelijk te verdienen aan toeristen. Telkens diende de overheid nieuwe regels op te leggen, van fiscale aard, van kwalitatieve aard en om overlast te voorkomen. Maar het toerisme is nu eenmaal een activiteit waar we ons graag voor openstellen... op een ander, maar waar we liefst geen last van hebben. Een twijfelachtig voordeel heeft Brugge wel: de afwezigheid van enig nachtleven die naam waard, vergelijkbaar met Amsterdam of Barcelona. Ook Granada heeft wel een en ander te bieden aan gelegenheden, waar men de nacht kan inzetten, maar ja, daar begint de avond ook pas rond de klok van tienen.

Brugge biedt veel rust zegt men en daar valt iets voor te zeggen, maar de leegloop van de binnenstad is geen goede zaak en het doodt ook de aantrekkelijkheid om er te leven. De warenhuizen hebben er een eigen filiaal neergepoot, maar goede bakkers en beenhouwers verdwijnen geleidelijk en geluidloos, ook al omdat politici menen dat wij toch naar de Lidl of Colruyt gaan, terwijl we wel graag eens kwaliteitsvoeding willen kopen. Eendeborst kopen bij de poelier is nog iets anders dan hetzelfde stuk pluimvee bij de grootwarenhuizen, wat men er ook van beweren mag.

Mijn fotografe zal zich in Loppem vestigen om beter bereikbaar te zijn, maar het is alweer een verlies voor de stad. Laten we dus eens ernstig gaan nadenken over wat voor bedrijvigheid we wensen in de oude stad. Meer houdt het niet, maar als men mordicus alles autoverkeer blijft afremmen, wordt het een pretpark, maar wordt het leven uit de stad geperst.


Bart Haers   

Reacties

Populaire posts