Alweer een vrouwenleven te betreuren




APM



Hoe triest de avond



Jonge meid op je fiets
Langs het kanaal
Op weg naar een avondje stappen
Met vriendinnen

Heb je oortjes
Of hoor je wat leeft en beweegt
Aan de waterkant
Ben je welgemutst
Kijk je vol verwachting
Naar de kleuren van de avond?

We zullen het nooit meer weten
Ik zal alleen vernemen, zoals u, lezers v/m
Dat ze was toegetakeld
Uitgekleed en diep verwond

Wat die kerel aanzette
Juist jou aan te spreken
Wat hem dreef
Je vrouw zijn
Te verguizen

Ook dat zullen we niet weten
Al zijn er geen goede redenen
Om een moord te plegen

Hoever ben je heen
Als je argeloosheid te baat neemt
Iemand die naar Australië reisde
Weet wellicht wel
Dat niet elke mens welwillend is

Er is zwakheid, er is onnadenkendheid
Maar de grenzen die haar, Julie
Niet beschermden
Die hij negeerde
Onverschillig overschreed
Dienen door rechters gehandhaafd
Zij was waar ze was,
Niet toevallig noch noodlotsgewijs
Hij was daar
Wijl hij wellicht beter
Zat te brommen.
Of hij zijn daden overdenkt?
Te vrezen valt dat hij
Niet meer weet wat
Het is goed te zijn.

Meisjes op jullie fietsen
Wil niet vrezen
Maar inderdaad,
Een enkele keer
Is er een boosdoener
In de bosrand
Wachtend op een prooi
Zelf niet vervolgd
Door de bevoegde diensten.

b Art

Reacties

Populaire posts