Alweer een vrouwenleven te betreuren
APM
Hoe
triest de avond
Jonge
meid op je fiets
Langs
het kanaal
Op
weg naar een avondje stappen
Met
vriendinnen
Heb
je oortjes
Of
hoor je wat leeft en beweegt
Aan
de waterkant
Ben
je welgemutst
Kijk
je vol verwachting
Naar
de kleuren van de avond?
We
zullen het nooit meer weten
Ik
zal alleen vernemen, zoals u, lezers v/m
Dat
ze was toegetakeld
Uitgekleed
en diep verwond
Wat
die kerel aanzette
Juist
jou aan te spreken
Wat
hem dreef
Je
vrouw zijn
Te
verguizen
Ook
dat zullen we niet weten
Al
zijn er geen goede redenen
Om
een moord te plegen
Hoever
ben je heen
Als
je argeloosheid te baat neemt
Iemand
die naar Australië reisde
Weet
wellicht wel
Dat
niet elke mens welwillend is
Er
is zwakheid, er is onnadenkendheid
Maar
de grenzen die haar, Julie
Niet
beschermden
Die
hij negeerde
Onverschillig
overschreed
Dienen
door rechters gehandhaafd
Zij
was waar ze was,
Niet
toevallig noch noodlotsgewijs
Hij
was daar
Wijl
hij wellicht beter
Zat
te brommen.
Of
hij zijn daden overdenkt?
Te
vrezen valt dat hij
Niet
meer weet wat
Het
is goed te zijn.
Meisjes
op jullie fietsen
Wil
niet vrezen
Maar
inderdaad,
Een
enkele keer
Is
er een boosdoener
In
de bosrand
Wachtend
op een prooi
Zelf
niet vervolgd
Door
de bevoegde diensten.
b
Art
Reacties
Een reactie posten