Dagen in quarantaine

APM

Alleen in een stille wereld

zelfportret na twee weken coronaquarantaine.
Het gaat, dank u, maar we mogen niet doen
geloven dat het een makkie is. 

De ochtend komt,

We staan op,

Ik sta op, voor weer een dag

Verwachtend dat er nog geen uitkomst is

Wetend dat alleen geduld kan helpen

Wie had kunnen dromen

Vrezen of bedenken

Dat we zouden leven

In quarantaine, anno domini 2020?

Eenzaam en alleen in een kamertje

Geen gelegenheid om ergens mensen

Te gaan vinden, in het café om de hoek

Geen mogelijkheid om de vleugels uit te slaan

Alleen in het huis,

Zonder aanspraak

Het klinkt zo klagerig

Al kan het schrijnen

Daar te zitten,

Wachtend op wat komen zal

Het einde van de insluiting

Men zegt dat men emoties weren moet

Maar die emoties zijn er nu eenmaal

Geen sentimenten, wel wat men voelt

Hevig soms en onweerlegbaar

Daar kan de rede niet veel aan veranderen

Maar we kunnen ze wel aan met redelijkheid

De paarden van de Apocalyps

Laten zich slechts moeizaam mennen

Ze zijn er en sleuren ons wel eens mee

Maar er is een lichtpunt:

Een komeet, Atlas, zal onze nachten verlichten

b Art