het geluk van banaliteit

APM

Het lied verstild in banale tonen

Amor wekt psyche met een kus, beeld
van Canova rond 1787, afgewerkt in
1793. Te vinden in de Hermitage
in Petersburg. 

De gedachte kwam vanzelf

Het kwam op me af, zomaar

Het lied vond mij

Ik was verrast

Blij iets te kunnen brengen

Hoe ontstond het, vroeg men

Maar het was een gebeuren

De geboorte van Athena gelijk

Echter zonder hoofdpijn

Het lied over een meisje

Het lied gaat ook over een jongen

Het werd een aardig wijsje

Het ging over grootse gevoelens

Een leven gedragen op een schoteltje

Blind vertrouwen ze elkaar niet

Want ze kennen de valkuilen

Maar het past zo goed

Met hem, met haar te flaneren

Het lied werd wat triest

Want het kan nooit goed gaan,

Want de liefde loopt niet goed af

Of in verveling en gewonigheid

Of in durende ruzies zonder einde

Ze leefden niet lang noch gelukkig

-        Wie dichtte dit al eerder ? –

Maar toch viel het allemaal wel mee

Na wat hindernissen werd het gewoonte

Gewoonten slijten zich in

Zij zegt wat hij denkt,

Hij denkt wat zij zegt

En gooit het er wel eens uit

Aan de borreltafel

Wie zou hun leven benijden

Wat valt er hen te verwijten

Ze leven hun leven

Arm zijn ze niet, zelfs welvarend

Gelukkige, bijdehandse kinderen

Absoluut niets om over te schrijven

Maar het was en is hun leven

Hoera!

Ze wonen in een verkaveling

Een huis gestript en aangekleed

Het is er rustig

Soms is er straatbal

Waar ze naarstig aan meewerken

Want je leeft niet alleen

Hun villa heeft sporen van een fraaiere tijd

Art nouveau-elementen buiten en binnen

Gewoon omdat de bouwheer

Een stadshotel had geplunderd

De wijk heet lelijk, maar geen huis

Gelijk aan het andere

Niet gepland door een hogere macht

Dat bevalt hen wel

Dat beetje originaliteit

Banaliteit te over zegt men dan,

Maar ze vieren Valentijn niet

Wegens te banaal

Vieren wel de liefde

Als ze even de zorgen vergeten

Gewoon omdat het kan

Want dat verstilt niet,

Het lied van lief en lijf

b Art