Wie is Bange Blanke Man

 

APM

 

 

Wat vreest Bange Blanke Man

 

 

Armeense Geschenkdrager in Persepolis, 
Foto van afbeelding op de Oostelijke toegang
van de Apadana, het gebouw in Persepolis
waar de volkeren van het Rijk van de Koning
der koningen hun offergaven kwamen brengen. 
Van een multi--etnisch rijk gesproken. 
Of het regime zo wreed was, moeten we niet
aan de Grieken vragen, dunkt mij. 

Een zanger zong

“doet open bange blanke man”

Enigszins terecht vrezend afwijzing

Van nieuwkomers

Anderszins onterecht verwijten sturend

Aan mensen, tja, van hier

Dat ze anderen afwijzen

 

Jaren geleden zag men Gent

De trotse stad der stroppendragers

Veranderen

Mensen bleken niet altijd meer

Van hier

 

Meisjes in het groen van Sint-Bavo

Met hoofddoeken

Sprekend in een andere taal

Gien Gentsch in elk geval

Of toch wel

 

Nu zijn die meisjes vrouwen

Moeders

Minder goed geschoold

Zeggen de sociologen

Met kinderen op achterstand

Zou het?

 

Ook links, ook progressieve

Weldenkende lieden vergissen zich

Want er is geen juiste aanpak

Tenzij de gevolgen van wanbeleid

Inzake immigratie

Inzake anti-integratie

Inzake ontscholing

Die de maatschappelijke problemen

De deuren stonden open

Vakbonden wilden geen concurrentie

Op de arbeidsmarkt

Ondernemers willen het juiste personeel

Van de fruitplukkers in Sint-Truiden

Tot de havenarbeiders

En de bouwers van woonhuizen en kantoren

Portugezen, Polen, Koerden en Magrebijnen

 

De blanke man zag het gebeuren

Ergerde zich wel eens

Maar is dat een doodzonde?

Een onnoemelijke zonde?

Anderen worden verliefd

En hebben kinderen met die nieuwe medemensen

 

Envooi

We leven in een nieuwe,

Complexe samenleving

Waar iedereen zijn, haar plaats

Heeft te zoeken

Kan vinden

 

Eenvoudig is dat niet altijd

Maar leuteren over de bange blanke man

Die  weet wat er gaande is

Eigen inzichten heeft

Maar niets meer vreest

Dan de gedachte

Dat deze, onze samenleving van geen tel is.

 

b Art

 

 

Ik heb veel bewondering voor Willem Vermandere, maar begrijp niet waarom men 30 jaar later nog altijd de blanke man met de vinger wijst. De deuren staan open, maar de samenleving veranderde ook om andere redenen, van digitalisering en globalisering tot het geloof dat iedereen recht heeft op onnoemelijk geluk, elke dag en elk uur van de dag. Zou men zo nog iets bereiken, voor zichzelf, voor de maatschappij? Geluk is ook een drug, die pijnlijk kan blijken bij het verplicht afkicken, door de  omstandigheden. De blanke mannen en vrouwen zijn geen dwaze lieden, maar dat blijken andere bange blanke lieden niet te begrijpen, zij die zeggen bang te zijn voor verrechtsing en de afbraak van de democratie en die angst mag men niet afstrijden. De song van Vermandere uit 1991wekte afgrijzen op bij aanhangers van uiterst rechts en miste het doel dus niet. Maar geleidelijk werd het begrepen als een verwijt aan mensen die zich maatschappelijk en politiek inzetten, maar wegens blankheid toch wel bang moesten zijn. Quod non.