mayday, mayday overbodig

 

APM

 

 

Ruwe Zee

 

Géricault, Le radeau de la Méduse. 1818

De gedachte dat het blijft duren

Kan niemand zomaar wegduwen

Storm na (media)storm raast over ons scheepje

Alle dagen iets anders,

Zelden een uitkomst

Nog geen uitkom

 

De golven slaan over ons heen

Het witte schuim vliegt om ons hoofd

We hopen koers te houden

Geen golf van stuurboord te krijgen

Langzaam daagt het licht

Maar we zien het amper

 

De haven komt in zicht

Geenszins te bereiken

Zolang de golven ons bestormen

Het roer valt net niet te houden

 

Ach, zal u zeggen

En ongelijk heeft u niet

Dit is overdreven

 

Natuurlijk zien we licht

Aan het einde van de nacht

Maar men zaait twijfel

De marconist meldt schipbreuk

Na schipbreuk

De navigator verliest het noorden

De stuurman kijkt op ’n tollend kompas

 

Waar zijn we? Waar gaat het heen

Wanhoopskreten en onheilstijding

Terwijl men ook gewoon even kan zwijgen

Want dat het zal overgaan,

Weten we ook wel, eens, voorgoed

 

Braziliaans verfhout?

Gevaarlijke besmetting

Maar we zien het in Portugal

Het schip tolt op de maalstroom

Een Kraken jaagt op ons

 

Wakker worden, bootslui

Het is allemaal lastig

Maar niet zo erg.

Ontwaak, vergeet de nachtmerrie

Kom bij zinnen,

Het is klaar en het komt wel goed

Geen onheilstijdingen meer

 

b Art