Op reis gaat alles goed, tot men valt op het pad naar Acropolis

 

 APM

 

Een nieuwe heroverwogen versie van hetzelfde gebeuren, met een breder perspectief

 

Vallen op de dallen van de Acropolis

 

 

Voor de toewijzing, zie versie 1

U zal er met mij niet komen

In het Parthenon en de vele gebouwen

Op het sublieme plateau

Want ik viel

Voor ik de poortjes met QR-code

Kon bereiken

Naast mij zat mijn gids, Nathalie

 

We gunnen anderen ook hun bezoek

Hun vermeien in de geschiedenis

Waarvan we niet zomaar iets begrijpen

 

Ik viel op plavuizen, neen, ’t waren breukstenen

Mooi glad en bij regenweer wellicht wat gladjes

Maar dat speelde niet, want ik verloor

Mijn bewustzijn in de hitte

En door vochtverlies door zweten

Toch zag ik haar staan nabij,

mijn schutsengel, Nathalie

zorgend voor meer dan m’n hoed en bril

 

Ja, lui zweet staat gauw klaar

Maar als je niet weet

Wat er sluimert in het vege lijf

Loop je zo tegen magere Hein op

Of net niet

Gelukkig houdt iemand de zeis tegen

Door medische hulp bij te staan

 

           Zo zie je niet wat je gezien wilde hebben    

Zo lig je voor pampus

Zo ben je er bijna geweest

Tot je bijkomt

In de ambulance vloeiender Engels blijkt te spelen

Dan je zelf voor mogelijk hield

Men is egocentrisch dan

Maar er is de gezellin

Die meer hoort en ziet

 

Vakantiedagen in een ziekenhuis

Het is eens wat anders

En je wil het niet

Maar ’t is onvermijdelijk

Met onontkoombare discussies

Die geleidelijk tot rust en berusting leiden

En er is de onmiddellijke bijstand

Van de reisgezellin

Die koekjes brengt en water,

Morele steun

 

Ik dacht tijdens de korte nachten

Aan de val op het plein tussen de bomen

Voor de toegang tot de Acropolis

Langzaam beseffend hoe dicht

Men komen kan bij het einde

Er zijn mindere plaatsen

Maar met dank aan de artsen

Aan de vaker genoemde leidster

En ook wel lijdster

Wist ik wat en hoe het gebeuren kon

Hoe ik ook weer genezen mocht

Enfin weer aansterken

 

Het onverwachte staat ons tegen

Zo gedroeg ik me als verwend mens

Die optimale omstandigheden wil, eist

Nu, hier en onmiddellijk

Terwijl het ondanks alle bizarre omstandigheden

Enigszins eenvoudig en op het oog armoedig

Toch met het vorderen van die 6 dagen

Ook leefbaar bleek

 

Na het vallen op de wandelpaden

Nabij de zijtoegang der Acropool

Kwam het besef

Hoe broos ik ben

Hoe de nieren falen kunnen

Hoe elk orgaan van belang is

Vitaal en onvervangbaar

Tenzij door transplantatie

Maar force put je wel uit de aanwezigheid

Van een ander, die zelf ook te lijden heeft

 

We zullen wel doorleven

Omdat het mag

Omdat het alsnog kan

Minder ondoordacht, minder arrogant

Maar het leven zelf omhelzen we

Omhels ik

Omhels ik m’n zorgzame gids, Nathalie

b Art