vreedzaam leven in de polis

APM

Blind geweld in

een stille gouw

Hier ziet men geen mensen,
maar 's zomers bij valavond
blijkt het publiek
vaak zeer eenzijdig mannelijk
en magrebijns
dan is het geen publiek park meer. 

of hoe redden we de polis?

Bericht op de radio over narigheid

in de nationale luchthaven

waar bommen ontploften

zonder doel en zonder reden

dan een verre strijd

te verplaatsen

naar een gouw waar

het goed is om leven

Later bericht

familielid net aan aanslagen ontsnapt

woede ook om de zinloosheid

maar dat de daders onvindbaar lijken

mag niet verbazen

Zij voeren een oorlog

hebben opdrachten

willen die uitvoeren

wetende dat slechts dood hun deel is

Wij begrijpen hun strijd niet

weten niet waarvoor wij vechten zouden

wat wij te verdedigen hebben

laten - terecht - aan politie en justitie

de strijd tegen die gangsters over

er is criminaliteit,

met onderlinge vuurgevechten

er is terrorisme

georganiseerd volgens de regels van de kunst

Wreed dat we dat niet snappen

want als we hen bevechten

moeten we hen volgen

en toch fatsoenlijk blijven

Onze strijd moet de goede samenleving gelden

de strijd van veiligheidsdiensten

moet in het moeras van geheimhouding

de daders opsporen

onder de radar kijken

geen kansen laten schieten

Maar wij kijken naar onze diensten

die zorgen voor onze veiligheid

zien de tegenpartij niet echt

begrijpen hun middelen niet

hun handelswijze

ze weten zich vogelvrij

handelen ernaar en lopen arrogant

in de kijker, als het te laat is

We willen vredig verder leven in onze gouw

willen niet weten van strijders

voor een grootse zaak

die wij afwijzen

Laat volksvertegenwoordigers onderzoeken

wat er fout ging

maar zet middelen in

,nodig om hen te vatten die ons leven

plots op losse schroeven zetten

We moeten het vreedzame leven

niet opgeven of laten verknoeien

wel de middelen aanwenden

om de dreiging met goed resultaat

af te wenden en vrede te bewaren

de berichten gaan over fouten

over aftredende ministers

over diensten die faalden

maar zij hadden niet altijd

de handen vrij

het boekje was te streng

de onderlinge concurrentie te groot

Nog even, vrienden en magen,

nog even, waarde landgenoten

nog even en de vrede keert weer

als de commentatoren hun ding hebben gezegd

als duidelijk is dat de strijd

vergeefs is geweest?

Ook wij veranderen door dit blinde geweld

ook al zegt niemand het

we worden bitter en wrokkig

maar weten ook niet

op wie we boos moeten wezen

Eén man kan de boel niet verkloten

één man kan de boel niet redden

geen minister, geen politiechef

het gaat om de polis

om ons en onze zelfredzaamheid

Neen, de wapens moeten we niet grijpen

maar strijdbaar wezen wel

de diensten hun werk laten doen

hen steunen en loyaal kritisch volgen

Decennia lang was de idee van een vijand

die ons leven overhoop zou gooien

vergeeld op oude foto's en in films

vijanden waren een illusie, een waan

Nu zien we het gelaat van vijanden

Sallah en al die anderen

identiteiten en personen

opgegroeid in groezelige steden

verlaten door de middenklasse,

verlaten door onderwijsmensen

door welwillende buurtpolitie

door de samenleving

steden die geen polis meer zijn kunnen

Wandelen door het Elisabethpark?

Een paar keer deed ik het met een goede vriendin

maar het park leek ingenomen

door groepen jonge mannen

geen vrouwen of kinderen te bespeuren

bij valavond

Het zal gaan over cultuur,

over waardigheid en acceptatie

om het leven in de polis

met mensen die we niet hoeven te kennen

om hen toch als mensen van ons te herkennen

maar de liefde komt zelden van een kant

Bart Haers

Ik weet niet zo gauw hoe ik het allemaal moet vatten, de aanslagen, de betwetende commentatoren, politici die hun hagje redden kunnen, vakbonden die het personeel verdedigen willen. Het hoort erbij, toch stemt het triest. Zoals Tinneke Beeckman schreef, het gaat niet om Jan Jambon, Koen Geens of de keizer van Oostende, maar om de polis, onze polis. Maar ook wij mogen niet afzijdig blijven en toch, met tekeningen maken op het Beursplein komen we er ook niet. De slachtoffers betreuren, de ontsnapten zalig prijzen en dan... dan moeten we ons om de zorg voor de polis bekommeren. Bezorgdheid hoeft geen angst te wezen, wel aandacht en doordacht handelen, allen bezorgd om de polis en dat vreedzaam leven niet enkel een recht is, zouden we toch ook moeten begrijpen. .