Een stervende begeleiden

 

APM

 

 

Eng is de poort

 

Albrecht Dürer, de heilige Hyëronymus,
over de obsessie met de sterfelijkheid. 
Mijn moeder, die ik mee mag begeleiden
vond die aandacht voor de dood
het sterven zelf wel eens een schandaal.
Goed leven, hoe doe je dat? Ze wist
het wel, vaak. 

We weten ’t wel

Sterven hoort bij ’t leven

Het wonder van de geboorte

En, volgens velen,

’t schandaal van  het sterven

 

Memento Mori,

Levenskunst als kunst te sterven

Levenskunst en kalokagathia

Een goed leven pas zeker

Wanneer men mooi gestorven is

 

Levenskunst, leerde mij mijn moeder

Zit hem in het leven te leven zelf

Geboren worden is een genade

Zomaar verleend, zonder voorwaarden

Wat doet men met kansen

Hoe kan het gaan

Wat kan men bereiken?

 

Moeilijk gaat ook, zegde zij

Meer dan eens en soms stak dat

 

Aan haar sterfbed gezeten

Ondersteunt door morfine

Merk ik hoe het sterven

Een nieuwe passage is

Die elkeen alleen gaan zal

 

Maar ze werd begeleid

Aan deze zijde van het leven

Aan gene zijde wacht haar

Wat we niet weten kunnen

 

Zij geloofde en wist

Papa en Matthias zouden er staan

Noëlle en haar ouders,

Onze bompa en bommama

Al die anderen, die ze lief had

Wellicht ook anderen,

Die leefden in haar buurt

Haar ongeweten wisten te waarderen

 

Eng is de poort

Men komt er niet zomaar door

Zeker niet wie hangt aan het leven

Er zijn medische data

Er is de levensdrang

Ook als het niet meer gaat

 

Iemand begeleiden bij deze passage

Stemt tot nadenken

Tot hogere waardering van het leven

En van het medische kunnen

 

b Art