Afscheid van een broer

 

APM

 

 

 

 

Geen Afscheid

Welgemeende dank

 

animula vagula blandula,

hospes comesque corporis,

 

Zieltje, zwervertje, charmeurtje,

gast en makker van het lichaam,

(Marguerite Yourcenar)

 

Met enige terughoudendheid, 
maar toch, een overlijden, zeker van een 
broer, blijft een bijzondere en 
schokkende gebeurtenis,
al wisten we al langer dat het einde
nakend was, we hoopten op respijt,
voor hem, voor ons

Toen we zagen dat het allemaal

Niet meer vanzelfsprekend was

Dat je geen cello meer spelen kon

Was duidelijk dat er iets ernstigs

Gaande was

ALS luidde de diagnose

 

Je wist dat de ziekte

Verwoestend is

Op een heel eigen wijze

Zo mogelijk nog geniepiger

Dan een kanker kan wezen

 

Jij bleef onvoorstelbaar

Onverstoorbaar

Je verloor de moed niet

Bleef glimlachend

Enthousiast familie en vrienden

Ontvangen

 

Je ontving ook de verzorgenden

De verplegers en verpleegsters

Even vriendelijk en welwillend

Alsof het vrienden waren

 

Je nam ook de zorg die

Anna en Marijn, Ludovic en Lorenz*

Niet zomaar als vanzelfsprekend

Jullie werden elkaar nabij

 

Wellicht was je altijd al

Een stoïcijn, vanwege die onverstoorbaarheid

Maar het doet je te kort

Want stoïcijnen lijken altijd wat bars

 

Met Noëlle** sprak ik eens over Yourcenar

Over de memoires van Hadrianus

Waar zij en jij hoog mee opliepen

En ook op mij grote indruk had gemaakt

Opvallend was dat we begrijpen konden

Hoe Yourcenar het omgaan met leed

En aangedaan onrecht kon binden

Aan veerkracht en bescheidenheid

Kennis zoekend en oplossingen bedenkend

 

Je overwoog mogelijkheden ernstig

Ook de kans op geluk

Of je voldoende zou kunnen aandragen

Al op school streefde je naar rechtvaardigheid

Altijd was er tegelijk de monkel

 

Na al die jaren, beste Jan,

Vroeg ik me af, wie je bent

Niet omdat je heimelijk zou zijn

 

Maar je verborg je binnenwereld.

Je daagde uit met discussies over het jaar nul

Over de aard van de klimaatopwarming

Over filosofie en de dingen die zijn

 

Leergierig

Ook wel eergierig

Een speels moment

En toch ook bezig

De ernst van de dingen te doorgronden

 

Nu je er niet meer bent

Nu we je rond de lijkbaar staan

Weten we dat we niet altijd doorgrondden

Maar je had goede banden met zoveel mensen

Die je kwamen bezoeken

Iets aten en praten

 

Ook ik zeg nu

Bij gebrek aan beter

welgemeend

Dank je, Jan

Broer en vriend

Die me wel eens iets op de mouw spelde

Maar er pret in had als ik ’t verhaaltje

Doorzag of gewoon de commedia ..mee speelde

Dank je.

 

Bart Haers

_____

* Zijn dochter en schoonzoon, zijn zonen

** Wijlen zijn echtgenote, overleden in 2003