Vrede wensen en iets van lijdzaamheid

Kerstwens

 

 

Vrede wensen ? Graag

 

Leven we in donkere tijden?

Natuurlijk, klinkt het,

Wijl we Joel vieren

Het feest van de winterzonnewende

De wederkeer van ‘t licht

 

Het is ook maar de vraag

Klinkt het of we vrede weten te bereiken

En vrede weten te bewaren

 

Thuis lukt dat doorgaans wel

Al hoort men natuurlijk treurige verhalen

Over ingeslagen koppen

Afgesneden lichaamsdelen

Vergiftiging

 

Maar is dat de norm?

Is huiselijk geweld

Wat zoveel mensen

Hebben te ondergaan?

Ontkennen heeft geen zin

Maar hoe ’t te voorkomen?

 

Want waarom?

Geen vrede hebben met job

Met de dagelijkse sleur

Met  niet ingeloste beloften

Het grote, eeuwige geluk

Net niet te zien neerdalen

Toch houden we van verandering

Van vooruitgang

 

Wensen we elkaar het beste

Dan weten we dat we niet moeten vrezen

Een beetje ongelukkig of onvoldaan te zijn.

Maar komen kan dat,

Zich een beetje ongelukkig te weten

’t En is niet wat landerig wachten op de dingen

Maar het besef, onbestemd,

dat dingen anders kunnen zijn

Dat erkennen en toch doorgaan

 

 

We kunnen elkaar vrede wensen

En een gelukkig nieuwjaar

Maar vergeten we dan ook de beladenheid

Nemen we onszelf voor lief

Nemen we de anderen voor lief

 

En ja, Oekraïne moet winnen

Israël met speuren naar co-existentie

Niet vrezen een demografische vloedgolf

En Europa, tja,

Wij kunnen maar beter

Verder samenwerken

Ter wille van de burgers

Ondanks die mijnheer Orban

Omtrent migratie en opvang

Slagvaardig en humaan

Op te treden

Jawel, met het nodige machtsvertoon

 

‘t laat zien

Valt te vrezen

Hoe ijdel het is

In ’t wilde weg

Vrede te wensen

Maar in ons eigen stulpje

Lukt het allicht wel,

Hopelijk en toch niet vanzelf.

b Art