De herinnering aan Taecke J. Botke

 

APM

 

 

Hiëronymus Bosch
De Zeven doodzonden
(www.museodelprado.es)

Van geen schuld bewust

 

Een aforisme liet me struikelen

Want wie kan dat bedenken?

Een zonde die men verzuimt

Te begaan

Dat is pas een zonde

 

Een Fries in Maastricht

Tot tandarts gevormd in Utrecht

Eeuw vrijgezel

Hield salon en ging in het verzet

Kwam in Vucht, Sachsenhausen

en Ravensbrück

schreef over zijn kampleven,

als (tand-)arts in het revier,

het heelkundig blok in het kamp

 

in 1966 schreef hij over zijn kampleven

hoe een Pool stokoud lijkend

slechts 40 jaar oud bleek

een van die kampervaringen

 

zijn boek raakte vergeten

wellicht omdat het dramatische

meeleven niet op golven van ironie

mag pulseren

 

dat de man begreep

dat goed leven niet goed lukt

als men zich angstvallig

van elke zonde verre houden wil

 

moet ons wel boeien

want nu gaan we loeien

als iemand de nieuwe zonden

met genoegen bedrijvend wordt gevonden

 

de oude zonden,

overspel, onkuisheid, hebzucht en woede,

afgunst, luiheid en ijdelheid

zijn nagenoeg verzwonden

maar meer nog omgekeerd

in blijken van wellevendheid

 

zoals die man uit Maastricht

al wist, ’t gaat niet al verkeerd

als men ’s levens zoete vruchten

zonder scha en zonder schande

weet te plukken

 

’t is nooit helemaal ’n paradijs

Want verlangen we te veel

Te heftig en ongenadig

Dan ontvliedt het verlangde ons

Libertijnse levensvreugde

Schept ruimte

Voor plezier en toch ook

Hoe ongerijmd ’t ook lijken mag

Wederzijds respect en zelfs genegenheid

Wat de moralisten ten stelligste bestrijden

 

b Art