Afgeven op de witte wereld
APM
Schone witte wereld
Een patente jonge dame oreert
Dat de witte wereld zich moet heruitvinden
Want die witte wereld blijft koloniaal
in hart en nieren
Een filosofe spreekt over de zwakte
Van het slachtofferschap
Vertelt dat men wel vermalen kan worden
In de raderen van een samenleving
Maar men kan vooruit gaan
Aan de onderdrukking voorbij
Zelf iemand worden
Zoals die patente dame,
Somalisch of Keniaans
Wel prettig om naar te luisteren
Te berde wist te brengen
Wij, de witte wereld,
Klinkt het, hebben de wereld om zeep
geholpen
Waar iets voor te zeggen valt
Maar we brachten inderdaad beschaving over
de wereld
Geneeskunde, toegepaste wetenschappen
Antropologie en agrarische technieken
Het ging niet altijd goed
Maar terwijl de koloniale wereld
Vorm kregen in paleizen en havens
in Europa
brachten vakbonden en democratisering vrijheid
Zonder slag of stoot ging dat niet
Maar de emancipatie kwam er
Van turnen en schouwtonelen
Studiekringen en bibliotheken
Tot marsen en parlementair gestoei
De wereld veranderde ook hier
Wat met de jaren 1930?
De tijd van het Volksfront, ’t Plan de Man
En inderdaad ook ontsporende bewegingen
Links en rechts, met militante liederen
Met spreekkoren en geweld
Waar wij niet veel van weten,
Alleen de laarzen van de SA en de zwarthemden.
Bedreigen deze gevaren ons,
Dan omdat we niet opletten,
Zelf niet, zoals de filosofe altijd weer
Met flair te berde brengt
De visie van de ander niet weet te waarderen
De eigen inzichten zonder meer voor waar
aanneemt
En dan is er die vraag:
Kunnen we dan echt niet samenleven?
Natuurlijk wel, want het moet ook
Zich bedreigd voelen is lastig
Zich bekeken en in de nek gekeken
Kan men niet velen
Maar is dat wel het voorrecht van kinderen
Uit de migratie, vluchten of via adoptie
hier gekomen?
Er is een witte wereld,
Die barsten vertoont
Die toch wel voordelen heeft,
Want al gebeuren er aanslagen
Men kan het niet ontkennen,
Dat we rechten hebben, ieder wie hier woont
Er gebeuren nare dingen, maar veel vaker
Gaat het voor passanten goed
Slachtoffers hoeven niet eindeloos
Naar de ressentimentsbank
Van prof. dr. Peter Sloterdijk
Ze kunnen elkaar steunend uit de minorisering
Die strijd zullen we steunen
Mensen met takt bejegenen
Met gepast respect
Moet ieder leren
Zich aan de onmacht ontworstelen evenzeer
We horen de klacht, over racisme
Begrijpen de verzuchting over de witte
wereld
Maar we zullen, als we het zonder geweld
Op orde willen brengen
Wel met elkaar moeten doen
Waarbij het verleden niet kan of mag rusten
Maar ook geen mengelton van argumenten is
De witte wereld biedt mogelijkheden
Maar als ze kleurt
Hoeft dat de pret niet te bederven
Als we maar het wezenlijke niet derven
Waarden en inzichten, vrijheid, gelijkheid
Het vorm geven aan respect en
medemenselijkheid
b Art
Reacties
Een reactie posten