Terug naar de oevers van de Doubs

APM

Rijke uren in gedachten

Caspar David Friedrich, Der Wanderer über dem
Nebelmeer. Romantiek? Ook bergwandelingen
in de ochtend kunnen ons tot wandelaars in de
nevel. Droombeelden zijn niet enkel bedrog,
maar kunnen ons sterken op moeilijke
momenten.

De deur viel dicht achter mij

Die wist dat een tijd aanbrak

Getekend door alenigheid, isolement

Want een virus waarde rond

Bedreigde ons lijf en onze leden, onze longen

De uren lijken donker

Eenzaam en gelijkmatig zich voort te sleuren

Zonder accenten, zonder pieken of dalen

Want wat te doen, in de stilte

Dan af te wachten

En toch bleef verveling achterwege

Bij dag en bij nachte kwamen gedachten op

Kregen scènes licht en vorm

Kwam soms de zon

Door de wolken piepen

De zon kwam door de mist

Een ruiselend stroompje

Vloot voorbij aan de voeten van een jongedame

Op een rots gezeten

Omgeven door zomers loof

Zelf vond ze zich in haar rol

 water- dan wel bosnimf

of was het toch de oermoeder

de jonge, oermoeder

de eerste moeder

best wel geschikt

de foto’s die ik maakte

vond ze best leuk en soms

als het weer eens tijd is

stuurt ze me een afdruk

als een prentkaart

uit vervlogen dagen

het zijn geen dromen

beelden die vanzelf opdoemen

wijl de dag even hobbelt

de dingen geen voortgang kennen

ze komen niet voort uit verveling

het is geen hechten aan ‘t verleden

paradijselijke uren, dagen

het is gewoon het leven dat langs kan komen bij momenten

zonder wrok en zonder weerzin,

zonder geilheid, toch niet veel

gewoon het laten passeren

van een mooi moment, nog eens

terwijl traag de dagen voorbij zich rijen.

b Art