Wat verwachten we van goede mensen?

 

APM

 

 

Een schoon mens

 

Belle van Zuylen, niet geschikt tot
voor onderdanigheid. Was zij een 
schone ziel, een goed mens? Dat is 
nu juist wat me wel eens aan het 
denken zet. 
Zij werd geboren in Zuilen, 1740 en 
overleed in Colombier in 1805)

Soms hoort men het schreien,

Vaak klinkt het met enige afgunst

Dan weer komt men er niet toe

Te erkennen, dat een mens een schone ziel

Moet zijn geweest

 

Van d’oude Grieken leerden we ‘t

Dat men over een mens niet zeggen kan

Dat zij, dat hij een goed en schoon mens was

Tenzij na het einde, na het verlaten van de ziel

Bij het omhulsel

(Van dualiteit ziel-lichaam is geen sprake)

 

Maar het leven laat ons niet los

We hebben te leven, te handelen, te denken

Soms maken we fouten, onvoorzien, ondoordacht

Soms gaan we net de goed kant,

Maar weten we dan beter hoe het moet?

 

Een schone ziel, leert de ervaring

Komt men zelden zomaar tegen,

Toch een zegen

Als men die al erkent,

Want we houden niet van naïeve goedheid

We vinden geaffecteerde mensen lastig

We hebben tal van vooroordelen

Tegen goede mensen

 

Toch zijn ze er,

De schone zielen,

Mensen die om niet het beste

Van zichzelf weten te geven

Maar ze nemen zelden het woord

Zwijgen niet, maar willen

Niet per se een boodschap uitdragen

Het is geen bescheidenheid

 

De schone ziel soms ziet men verschijnen

Op momenten onverwacht

Wanneer men in diepten van ellende

Zich een weg zoekt door nacht en nevel

Een schouderklop, een vriendelijk woord

Of gewoon meelopen, een wijle

 

Toch is de schone ziel,

De goede mens zelden thema

Tenzij als held,

Maar dan bordkarton

Neen, de schone mens kan men zoeken

Blind als we zijn, blijven we verstoken

Van haar of zijn weldoende aanwezigheid

 

b Art