Let op de Kleintjes
APM
Wegen door het leven
Te banen
Aan Ada, Nestor, Nicolas en
de achterneefjes en nichtjes
Wandelend langs de Ourthe
Bezocht een fascinerend beeld me
Waarbij het opgroeien van kinderen
Niet altijd reden tot zorg is
Vaak ook bron van vreugde
Bron ook van verwondering, bewondering
Net als de vorming en opvoeding
Maar zij gaan finaal hun eigen weg
De oude Douglasspar inspireerde me
Net als al die andere bomen
In het arboretum van Rendeux
Want bomen, die grote naalddragers
Groeien traag en gestaag
Tegen de helling
En toch rechtop, ten hemel
Aan de ene kant zijn er de ouden
Dan wij, de huidige tijd
En dan komen er al twee generaties
Zien we het leven welig tieren
ook kinderen groeien traag
Hopelijk toch gestaag
Al is er sprake van groeispurten
En tijden van weldadig zelfvertrouwen
Wat zal men hen bijbrengen?
De zorg nu is zo mogelijk nog drukkender
Dan wat wij, verwende generatie
Mochten beleven
Want niet alles, niet eenieder
Is zomaar perfect in het leven geschud
Vrijheid en toch ook helikopter doet dienst
Of trackers op het mobieltje
Tussen vertrouwen en controle
Spant de boog wel eens
Zittend bij een kampvuur
Bij een familiereünie
Van onze oude clan
Was de gedachte al bij me opgekomen
Generaties komen en gaan
Soms ontvallen mensen ons te vroeg
Anderen zijn stevige eiken
Gelukkig wel met onderhout
Maar boompjes groeien
Worden zelf weer knoestig
Voor kinderen ligt dat wat anders
Want staan niet vast in de grond
Krijgen voorbeelden
Zien anderen dwaalwegen gaan
Zoeken het uit
Waar ze zich goed bij voelen
Waar ze iets betekenen kunnen
Laat die jongeren hun weg maar gaan
Klinkt het wel eens
Maar om te leren heeft elkeen wel ’n mentor nodig
Want zomaar alles uitvinden,
Dat loopt niet altijd goed
Maar leren kritisch zijn helpt ook
’t is een moeilijk evenwicht
We mogen hopen dat zij hun weg
zullen vinden langs mooie paden
maar ook al eens langs dwaalwegen
of een doodlopende straat
erg is dat niet, vaak leerzaam
zeker ook net levenwekkend
b Art
Mooie reflectie Bart!
BeantwoordenVerwijderen