Ik, u en mijn, uw omstandigheden

 

APM

 

Een dag als geen andere, of toch  

 

José Ortega y Gasset (1883-1955)

Jong, nog net een kind,

Bekloeg ik me over de eindeloze rei van dagen

Altijd weer eender, nooit iets bijzonders

Helemaal oprecht was het niet

Er was ergens wat chagrijn gerijpt

 

1 april 2021

Ook een dag als een andere,

Voor velen onder u, allicht

Toch voor mij en mijn familie

Was het een dag waar we

Een bijzonder persoon uit hadden te wuiven

 

Bij uitvaarten denkt men aan tristesse

Aan stijfdeftige rouw, aan tranen

Maar mensen met een lang leven

Kan men in gemoede gelukkig prijzen

Dat het verhaal een einde neemt

De kwalen nemen de overhand

Het lichaam, de geest geven het op

 

Toch is er meer dan een objectief argument

Het leven van die oude mensen

Met consideratie te bejegenen

Zich hen te herinneren in de jaren van kracht

In de jaren van bloei die de jongere generatie

Niet heeft mogen zien

 

Een uitvaart is niet altijd droevig

Het is een intens besef van begrijpen

Dat de daden zijn gesteld,

Het goede is verricht

Het schone is bedreven

 

Het gaat om meer dan onze herinnering

Het gaat om iets nauwelijks te vatten

‘t Rijpen van een inzicht

Dat een leven zich vervult

Dat elkeen is,

“Io soi io y mi circunstancia”

 

Elkeen roeit met de riemen

Tja, hoe verkrijgt Klaartje haar riemen

Wie reikt die aan?

Of Sooitje?

 

b Art