Wat als zelfmoord rondwaart

 

AMP

 

 

Het leven niet altijd vriendelijk

 

Albert Camus schreef dit essay en 
noemde zelfmoord het belangrijkste
filosofische probleem. toch komen we
er niet toe echt ermee om te gaan,
want we weten niet hoe dat moet. 

Men doet aan zelfmoordpreventie

Wil niet dat mensen uit het leven stappen

Maar heeft geen greep op het gebeuren

Kan mensen van overheidswege niet gelukkig maken

 

 Daar kan geen mens bij helpen

Bij een goed leven noch bij lijden

Kan men wel randvoorwaarden

En instrumenten bedenken.

 

Maar zelfmoord voorkomen

Ligt aan omstandigheden

Onmeetbaar voor derden

Niet af te wegen of te relativeren

 

Men hoort van een meisje

Dat stierf door eigen wil

Van een vrouw die pillen slikt

Om ergens een eind te maken aan de pijn

Een iets dat wij niet bevroeden kunnen

 

Van mensen die het

“niet meer zien zitten”

Al weten we niet waarom

Verder vragen ligt delicaat

Want het mag

 

De omstanders huilen

Voelen wroeging en zelfverwijt

Maar geen weet waarom

 

Kregen we ons leven zomaar

Van het leven houden gaat niet zomaar

Graag leven en toch weten

Dat het genen lach is,

Het vraagt soms inspanning

Waarom we leven, weet geeneen

Waartoe we leven, heet vandaag simpel

Om gelukkig te zijn

 

Wat maakt een mens dan gelukkig?

Succes, schoonheid, slim zijn

Of geslepen en sluw

Welbevinden put men uit meerdere bronnen

Tevreden en gerust in de gang der dingen

Een gerust geweten ook

Al is dat laatste wat obsoleet

 

Toch is het lastig te leven

Als men weet dat er iets is

Dat het gemoed bezwaart.

Niet elk ongeval kan vermijden

wie roept niet al eens problemen over zich af

 

Soms komt van alles samen

Dat men niet had verwacht

Pijn, ongemak, onvrede, frustratie

Het kan allemaal zwaar wegen

Maar omdat men niet meer

Te spreken dorst,

Kan men ook geen uitweg vinden

 

Begrijpen kan iemand dit niet

Herstel kan, stapje voor stapje

Traagzaam verwerken

Maar er is de pijn van het zijn

Die we wel eens voelen

Plots evenwel overweldigend

Alles overspoelend

 

We leven in een samenleving

Die verdriet en pijn wil wegwerken

Trauma’s ambetant vindt

Iets wil doen aan zelfmoord

Maar geen middelen heeft

Voor jeugdzorg en jeugdpsychiatrie

 

We krijgen het leven cadeau

Verder weten we niet hoe het moet

Tenzij door te leven

Door de wereld graag te zien

Door mensen aardig te vinden

Mislukking is niet leuk,

Falen geven we niet toe

Maar een eigen weg zoeken

Gaat niet altijd over rozen

 

Er valt veel over te zeggen,

Maar de pijn, wanneer iemand

Zich van het leven beneemt,

Mag men niet noemen

Terwijl – dan toch –

Het ik en de omstandigheden

In het geding zijn.

 

 

b Art