wonderlijk verdoezelde tepelhof

Ars Poetica Minor

Angst voor het leven

Hoe moeten we zeggen

wat we zien als we het niet benoemen mogen

vanwege fatsoensrakkers

wat des mensen is?

Geweld? Okay, dat kan

want het is spannend en obsceen

maar het laat onverlet

onze overprikkelde zinnen

Stoerdoenerij op vier wielen

dwaze exploten in verre woestijnen

helse opdrachten zonder zin en voor de eer

het moet allemaal maar kunnen

hoe saai het ook is

maar zoekt de boer niet enkel een vrouw

maar ook warmte en iets als liefde

dan kan het niet zonder meligheid

zonder stress en zonder misverstand

maar het volle leven

de schoonheid van een lichaam

zoals het is, zoals het werd

mag niet gezien, niet getoond

In diepe rouw verkeer ik

want gouden dagen gingen voorbij

toen het leven tieren kon,

toen je wel eens op het strand

ergens in het duin met een meisje

rustig zonnen kon

De schoonheid van een tepelhof

de suggestie van een venusheuvel

licht begroeid met een laagje dons

het is alles nu weer naar af

De commerce en de fatsoensrakkers

van veler obediënties

voeren samen strijd

tegen de menselijk natuur

we laten hen niet winnen, hoop ik dan,

maar vrees dat de redenen zo talrijk zijn

dat enige vrijmoedigheid geen kans meer maakt

Dit is een aanklacht tegen tegennatuurlijke preutsheid

tegen fatsoensregels zonder respect

tegen commerciële normen

tegen de keer.

hopen en verwachten dat het weer luchtiger worden mag

dat het weer wat meer ademen kan, de huid

en dat we gewoon elkaar laten genieten

keer op keer.

b Art