Gele Hesjes, het ongenoegen

APM

De fatale druppel

Vrouwenmars op Versailles, toen Marie-Antoinette
bedacht dat ze brioches konden eten, de hongerlijers.
Vandaag leeft er veel ongenoegen, maar
de oude revolutionaire taal, van links, vooral van
de sociaaldemocratie slaat niet echt meer aan, wegen
teveel realpolitik. 

Verbijsterd kijken we toe

Hoe onvrede in geweld en vernieling

Een weg naar buiten vindt

Waar kleine luyden schreeuwen

“het is genoeg”.

Verbijsterd zien zij hun zaak vergrepen

Door donkere kerels, Anarchisten, autonomen

Die houden van brokken maken

Die de burger willen verbijsteren

Dat diesel, elektriciteit en water duurder worden!

Ze zeggen het en velen merken het

Liberalisering van de markt, zegt een expert

Groene maatregelen zegt een polemiste

Beide denkt de burger verongenoegd

Het ene en het andere

Valt ons op de nek

De machteloosheid van kleine luyden

De zekerheid van onwetende experts

De ongenoegens van een complexe samenleving

Gelijkheid en zoveel verschil in inkomen

Je bent maar beter actionair dan employee

Maar het kan verkeren

Mensen laten zich niet meer kisten

Ze zwijgen niet meer voor mijnheer doktoor

Noch voor de politiediender

Weten hun rechten

Kennen niet de wetten

Botsen

“Danke zeggen” is er niet meer bij

Maar wat vermag men tegen facturen

Ondoorzichtig en onbegrijpelijk?

b Art