't Vrije leven hervinden

 

APM

 

 

Voorbij ‘t fatsoen

 

Camille Claudel, 
Sakuntala, 

Wandelend door Brugge een ontmoeting

Een retrouvaille die ons goed deed

Herinnering en herontdekking

Pratend ironie en sarcasme aanwenden

Tot de dagen van weleer

Versmolten met de stonde aan de Spinolarei

 

Er waren tussentijdse ontmoetingen

Korte gesprekken, een paar blikken

Maar die namiddag namen we tijd

Vonden we het best gezellig

Voelden we ons wel weer vrij

 

Vrijmoedigheid was altijd wel ons ding

Het genoegen vragen te stellen

Observaties ten beste te geven

Zich wat ridicuul te buiten te gaan

In gedachtenspinsels

Ook lang na de studententijd

 

Huizinga en de speltheorie

Machiavelli en Edgar Morin

Het denken als veiligheid

Dan wel als koorddansen zonder vangnet

Het kwam er weer van

 

Wat is nu fatsoen, vroeg zij

Erop wijzend dat er vandaag veel roert

Maar weinig meer mag

Al is dat ook relatief

 

Over naakt zich vertonen

Over afkeer van het vermeend lelijke

Over schoonheid en kuisheid

Zoals beelden van nimfen in het museum

 

We vonden het leutig

Ons te herinneren

Hoe we in Groede op het strand

Gewoon naakt naast elkaar

Te kijken lagen naar het drukke strand

 

De keer dat je haar fotografeerde

Op een rots bij Perros Gurec

Waarna zij de foto liet vergroten

Waarvan ze me ook ’n afdruk gaf

 

We kenden elkaar van haver tot gort

Begrepen wat de ander mocht en dorst

Kwetsbaarheid gaf veilig gevoel

 

Na de lange dag en avond

Wisten we weer

Wat libidineus verlangen

Deugd kan doen.

 

We spraken over “metoo”

Over zelfzorg en welbevinden

Maar ook over de overgave

Van de sportster of de schrijfster

De muzikante en actrice

Want ze willen het ten koste  

Van het fatsoen als het moet

 

Schoonheid zal de wereld niet redden

Vond je grijnzend

Want voor dat schaarse goed

Doen we veel kwaad

De roos verwelkt

Als we niet goed kijken

Ruiken en bewonderen

De naakte naam

De roos blijft en toch, verteert

 

b Art