William Boeva heeft een punt

 

APM

 

 

Recht van Spreken

 

Aan William Boeva

 

 

Diego Velazquez, Las Meninas
Wie staat hier centraal,
de prinses, de hofdames of de dwergen. 
In het Prado kan men er
lang naar blijven kijken

Ik keek uit naar de trein

Een vrouw stond even verderop

Het geoefende oog registreerde

Dwerggroei

 

Een oudere man liep in een boog

Om haar heen

Een jong meisje stond wat ongemakkelijk

Maar bleef beleefd

 

De trein reed binnen

De deuren gingen open

Een enkele reiziger stapte uit

En algauw stormde een jonge snaak

Naar de deur,

Terwijl er in Brugge geen reden toe is

Ook ik dacht op te stappen

Aan de andere wagon

Maar zag haar nog staan

 

Net op dat moment kwam een spoorwegbediende

Met de loopplank aangesjokt

Zette die uit en liet de vrouw

De dubbeldekswagon opstappen.

 

Omdat zij het lastig had,

Bracht men haar toch

Naar de ouderwetse wagon

Waar zij net op tijd binnen was.

 

 

In Brussel Centraal wilde ze afstappen

Gaf me dat een stennis en gedoe

Uiteindelijk heb ik met een dame

De vrouw geholpen om

Het perron te betreden

 

Het leven is niet gemakkelijk

Voor wie niet past

In de gewone maten en verhoudingen

Voor wie niet anders kan

Dan beroep doen op anderen

 

En toch blijven zij vriendelijk

Toch reageren ze dankbaar

Toch tonen ze hun menselijkheid

Maar dat zien wij niet graag

 

Ik keek slechts met moeite

Naar dat programma

Als down de road

Vond het exploitatie

Maar velen vonden mij naar

 

Mensen hebben recht op privacy

Op ongekend en onbekend te blijven

Want in stations ziet men hoe men hen

Node helpt en bijstaat.

Ondanks al die pogingen

Mensen te laten zien

Dat ze – tja – anders zijn

 

Zeggen dat ze ook mensen zijn

Maar hen onderwerpen

Aan welwillende humor

Het blijft lastig

 

b Art