Waar woorden wekken

APM

Het blijven woorden

Het plein zoals we het nooit meer zullen
zien vanop het terras
van het Concertgebouw. Wat komen
zal weten de plannenmakers. Is het
erg? We zullen zien en hopelijk
bewonderen

De beeldengroep op het Zand verdwijnt

aanpassingswerken en de wens het plein te vernieuwen

bomen rooien om markt te houden

wat was en goed leek verzwindt,

zoals jongeren bij de fontein op een lentedag

een verhaal van een macho over een andere macho

over hoe men zich als man gedraagt

hoe men toch teder en sterk wezen kan

over een andere macho die niets dan schreeuwen vermag

De wereld is om zeep, zong de zanger

er gebeuren rare dingen

mensen zeggen wondere zaken

de koeien staan op springen

hoor ik nog

Maar deze wereld is niet verloren

een nieuwe is niet gewonnen

we bouwen met zorg en aandacht

kiezen niet voor revolutie

laten mensen in hun waarde

althans, zo luidt de droom

maar als we iets zien,

duikt het andere ook op

vlees mag niet van Facebook

want mensen zouden rare gedachten

omzetten in nare daden

genieten van een lichaam op de foto

of op het strand een meisje in bikini

aandachtig volgen, zonder haar te verstoren

uit angst voor sexisme, voor stalking, voor geweld

doen we het niet meer

we zeggen woorden en begrijpen zelden

dat ze nog iets anders zeggen

dat hun betekenis helder mag zijn

de andere betekenis komt opzetten

We spreken om niet begrepen te worden

maar begrijpen niet dat we soms toch

een enkele keer gehoord worden

Spelen we met woorden, beelden, voelen

dan klinkt het vrij en licht

maar iemand hoort een donkere toon

Een trein kan een andere verbergen

maar ook mijn wens kan iets verhullen

De maker van De Witte verteert in armoe

zijn vrienden lieten hem los, schat,

hij leeft in armoe en weet dat er geen einde

te verzinnen valt, geen happy end

We leven in een wereld die overzichtelijk hoort te zijn

want dat wensen we

een wereld waarvan we doel en middelen begrijpen

maar we hebben niet altijd vat op onszelf

op anderen hebben we geen greep

Is het niet best zo, dat we niet alles kunnen

dat er nog ergens een waas over ligt,

dat dingen verschijnen die we niet

hadden verwacht?

Angst regeert, zegt de een,

de leugen zegt een ander,

maar roept een kletsmajoor

dat we ten onder gaan aan hitte,

aan vreemdelingen

aan globalisatie,

dan zien we niet wat goeds het bracht

toch wordt het ook wel linke soep

Kijkend naar het meisje op het strand

zonder kleren nu, gewoon dromend

zij over iets en ik over iets anders

dan glimlachen we toch

we zeggen iets, maar horen

wat we dromen.

Onze woorden, ze hoeven niet altijd gezegd

men kan spreken om te behagen

om te klagen

 overtuigen

 dreigen

 verwerven

maar de ware woorden

horen we onverwacht

b Art