Afscheid van een zwaar leven wegens epilepsie

 

APM

 

 

Het leven, natuurlijk

 

De Markt van Zottegem, met het standbeeld
van Lamoraal van Egmont, waar ik 
vrijdag bij een uitvaart aanwezig was. 
Voor u een onbekende, maar in 
Zottegem wel bekend.  

In tijden van perfectie

Van geloof in volmaaktheid

Kijken we liever weg

Van mensen met een diepe deuk

 

Epilepsie was lang

Bron van afkeer, vrees voor demonen

Toch ook goddelijke genade

Zou wijsheid geven

Die wij niet vatten kunnen

 

Ik zie die man nog

In zijn Jacquet

Met de handschoenen frunnikend

De hoed onhandig op het hoofd

 

Wat hem scheelde,

Had m’n schoonzus al verteld

Hoe hij mee kon in de zaak

Van schilderwerk, gordijnen en tapisserie

Had ik al eens gezien

 

Men spreekt van inclusie

Men eist inclusie

Maar wat Jules en Juliette

De broers en zusjes

Voor hem deden

Het was wat het was

Zegt men dan

Maar ook toch schoon

 

Het late leven van de man

Hij mocht oud worden

Ouder dan hen, epileptici te beurt valt

Was lastig en zwaar

Het viel moeilijk te beheersen

Het ritme en de kracht

Van de toevallen

 

Het einde kwam

Was het een verlossing

Men durft het niet te zeggen

Maar hoe zwaar was het voor hem

 

Omgaan met ziekte en ’t verdriet

Dat volgen kan en zal

Het leven natuurlijk

Maar kennis en kunde

Brengen nieuwe vragen

Genoegdoening voor het geleden leed

Tenzij ’t besef niet alleen te zijn

 

Men kan een betere wereld willen

Zonder ziekte of tekort

Maar het leven is niet altijd een cadeau

’t en is toch ook schoon

b Art