Stille lofzang

 

APM

 

 

Wat de dichter zingt

 

De scheepsramp van 1974, toen de Amoco Cadiz zonk 
voor de kust van Portsall, in Bretagne. Het was een 
waarschuwing voor de dreiging van massale
vervuiling. 

‘t Komt vanzelf

Zegt de dichter zelfgenoegzaam

Maar hij is bang

Dat ‘t niet meer komen zal

De woorden, de idee, de zangen

 

Want rondkijkend

Ziet hij de bronnen opdrogen

Alleen nog problemen en zorgen

Om de wereld van morgen

 

Zijn muze staart voor zich uit

Ze weet zich finaal overbodig

Weet niets meer in te fluisteren

Geen leven meer in te blazen

 

Samen staan ze aan het havenhoofd

Kijken ze naar de kolkende zee

Vragen zich af of het bijzonder

Heten moet

 

Hij ziet een verdwaalde zwemvest

Drijvend en duikend in de mallemolen

Van de golven

Die breken op de brokken graniet

 

Plots weet hij het weer

Maar welk verhaal

Kan hij vertellen

Over een zwemvest

Die niets draagt

Niet gedragen wordt

 

Het is een gedicht waard

Een kleine lofzang

En een treurzang

Over al dat plastic

In de oceaan

 

b Art