Het leven vieren

Ars Poetica minor

(niet) redeloos vrolijk

Burn out? vermijden en tijdig behandelen

het geluk mag ons toelachen

soms komt een kink in de kabel

dan vergaat ons het lachen

dag na dag krijgen we redenen en argumenten aangereikt

voldoende om ons lange tijd onzeker te maken

ons onveilig te weten

ontgoocheld in het leven en vermoeid

Maar zie, het licht gaat weer schijnen

de sneeuwklokjes dansen in de border

er zijn nog een paar zekerheden

en de uitbundige meisjeslach

bij het beeld van de man

die geen wonderen erkende

maar wondere gedachten te berde bracht

de verwachtingen zijn ongunstig

maar de verlangens sterker

het leven vieren en eens dansen

de schoonheid zien van het licht op de toren

We verachten erop los, noemen iedereen

die niet meekan loosers maar kreunen

wanneer ons iets tegenvalt

we maken ons druk om een iets te taaie steak

om de gevaarlijke chauffeurs

om slecht onderhouden wegen en wegeniswerken

Zij vroeg, een keer, nog een keer

waarom ik toch wel eens vrolijk

door de stad kan wandelen

een of andere medley van melodieën neuriënd

Quand on a que l'amour

of

variaties op een roccocothema

liefste, zegde ik ernstig

een antwoord heb ik niet

maar alles wat ik zie, hoor, voel en bevroed

maakt me vrolijk

redeloos is het niet

maar alle argumenten om triest te wezen

ketsen af, gebroken pijlen op de grond

Wees vrolijk zeg ik haar,

maar ik weet dat het niet helpt

Toch weet ze dat haar gevoel

voor dramatiek haar verlaat

als ze mijn blikken volgt

ooit, zegt men mij, was ik een vrolijke jongen

lachte ik om het leven en de dingen

ik groette de dingen en mensen

lachte meer dan eens onbedaarlijk

ik was het vergeten, die eerste vrolijkheid

was ernstig, onzeker en gekwetst van binnen

maar nu kan ik die vrolijkheid weer voelen

ze zindert, ze lacht, ze is er gewoon

jawel, redeloos vrolijk zijn

het is geen illusie, het is

b Art