Aan Joost Zwagerman

APM

Ongehoord en niet te vatten

Aan Joost Zwagerman

't Zou gemakkelijk zijn te treuren

omdat je de weg nam, die je niet wilde

voor de dooie dood niet wilde

die je iedereen ontraadde

Ik hoorde het gisteren

bij Pauw en was verbaasd

want een andere schrijver

Jeroen Brouwers

bedacht ook hoeveel

ravage het aanrichtte

wanneer iemand

de weg nam die Joost niet wilde

Sinds Goethe en diens

denken over Taedium Vitae

sinds het lezen van

Wilhelm Meisters

dacht ik zeker te weten

die weg is er, nog niet

Ik kan het je niet kwalijk nemen

ik wil het wel aanvaarden

omdat ik je niet goed kende

een keer, meen ik te Antwerpen

op de Boekenbeurs

Maar ik hoef het niet te begrijpen

het is en niet anders

iemand zal betreuren

dat je niet geloofwaardig

pleitte dat men het niet doen zou

Ik wil het niet begrijpen

want dan moet ik meegaan

dan moet ik naast je staan

dan weet ik van Joost

bang ben ik er niet om

maar we leven

we rollen een rotsblok

en die valt telkens weer omlaag

jij kon veel opwerpen

maar hield je van dat rollen?

Je schreef gedreven

maar hield je van het einde?

Begrijpen hoeven we het niet

want je hebt iets onnoemelijks gedaan

maar dat verdringt de herinnering niet

je ging de weg die je niet wilde

daar doen we het mee

Verder blijf je nazinderen

zoals anderen, die ook gingen

maar door het lot, ziekte, ouderdom

meer is er niet

b Art