FOMO! non ego

APM

Angst iets te verliezen

Côte du Granit Rose, Côte d'Armor in Bretagne.
fraaie landschappen en blij ze gezien te hebben
maar als iedereen er komt, verliest het charme en
kleur. Maar ja, de Bucket list? Weg ermee

De dagen korten en avonden komen vroeger

Het licht taant en de lucht grauwer

De verwachtingen vervagen

De kleuren en geuren vergeten

Het zomeren

Uitbundig en ongeremd

Vergaat

Haalde u het onderste uit de kan

Hebt u elk moment aangegrepen

Heeft u het gevoel ten volle te genieten

Te hebben genoten van het vlees?

De dagen zijn gekomen en gegaan

Vaak regende het klachten over

Onherstelbare droogte

Over een verandering van het klimaat

Over ons domme potverteren

Met olie en kolen

Maar we mochten wel gratis vliegen

Ach, de hypocrisie is nooit ver weg

Bij mensen die de wereld veranderen

Bij mensen die menen te weten

Dat het allemaal helder en klaar is

Zij doden het avontuur

Zij maken de reis overbodig

Het genieten van het onverwachte onmogelijk

Weten niet het moment te grijpen

Zij vertellen ons wat moet

In steen gebeiteld

Van God los

Wil ik hen niet meer horen

Want ze weten niet wat leven kan zijn

Dat zelfs het algoritme van het leven

Het leven niet is

Tja, ik ben ik Candide niet

Maar nu de herfst nederdaalt

Met nog vele stonden in ’t verschiet

Weet ik al waar ik zal vinden

Die momenten van intens geluk

Proeven van het vlees

Strelen en gestreeld worden

Je zal mij verleiden

Ik zal jou meevoeren

We zullen het geluk bij het haar grijpen

Ik zal je boezem laten bloeien

Jij zal mij verhevigen

Ondanks het zwakker wordende licht

We hebben aan elkaar genoeg

Maar laten elkaar ook weer los

Angst iets te verliezen

Jou te verliezen in de ochtend

Maakt het allemaal wat bitter

Dus wijs ik die af, die angst

Kome wat komt

Maar niet volgens de regels der zedenmeesters

Niet van hen die ons schier beesten

Durven te noemen, alleen bezig

Met de eigen fallus, ‘t eigen knopje

Niet van die moralisten

Die menen dat we geen fouten mogen maken

Niet van die wijsneuzen

Die beweren dat het er niet toe doet

En niet naar hen zullen we luisteren

Die ons dwingend diets duiden

Dat het niet meer kan, gewoon leven

Want we zullen alles verliezen

Laat maar, we weten het allemaal wel al

Maar het is net zo onwaar als de gedachte

Dat jij en ik nog eens een nestje zullen bouwen

b Art