De altaarsteen bezoedele men niet

 

APM

 

 

Van de altaarsteen gerukt

 

De zanger zingt het,

De cineast filmt het

De gluurder zoekt het

Maar we doen het overal

Als we gedreven zijn

Een onweerstaanbare drang

Drijft tot tomeloze intimiteit

 

Waar geliefden zich bevinden

Of er indiscrete camera’s zijn

Of er hen iets anders overvallen kan

Ze houden niet op elkaar te kussen

Hinderlijke kleding laten ze vallen

Soms gaan ze tot het gaatje

 

Of ze elkaar echt beminnen

Hoeven we ons niet af te vragen

Het is de drift die hen drijft

 

Ooit deden Vestaalse maagden

Wat nu een vrouw wordt verweten

In het heiligdom

Bij het eindeloze vuur

Dat ze onderhouden moet

Ze bedreven de liefde

Of neen, ze waren maagd

Maar het klopt niet helemaal

 

Het verhaal van een beleefde liefde

Ergens waar het eindelijk niet hoort

Komt menigeen wel tegen

Al zal er geen statistiek te maken vallen

 

Wie vindt dat overigens belangrijk genoeg

Om er een zaak van te maken

Zij lieten zich filmen, zo te zien

Dus er was een derde bij

 

Enfin, het doet er niet toe

Maar wel onze schrik voor bloot

Onze schrik voor seks

Ongewild getuige te zijn

Ongewild betrokken te raken

 

Het bezit van de ander

Het bezit van het moment

Het koesteren van de beleving

Het gebeuren zelf

 

Waar men zich later eventueel

Met schaamrood op de wangen

Van distantiëren wil

 

Terwijl het toch mooi is

In de natuur

Of onder de koepel van een oude

Verlaten kapel

Een schuur vol stro en hooi

De liefde gloedvol

Te beleven

Zij en hij

Zij en zij

Hij en hij

Vol vuur

 

Maar het moet geheim blijven

En het altaar is heilig

Maar zelf zijn we schijnheilig

De vrije lucht is weggeblazen

De kans ergens langs het kanaal

Tussen ’t riet een paartje te zien

’t kunnen ook twee jongens zijn

Of twee meisjes zijn

Die elkander beminnen

De wegen van de liefde verkennen

Lijkt steeds meer weg te deemsteren

 

Die vrijheid, laten we die

Met z’n allen redden.

 

Later betrad zij het koffiehuis

Bij het standbeeld op het plein

Groetend sprak zij ons toe

Coram publico

Met luide stemme

Over hoe zij het altaar

Met haar vlees vereerde

 

Zittend grinnikte ze

Dat ze ooit als veertienjarige

Benedictinesse wilde worden

Maar dat was wat hoog gegrepen

 

 Zetelend en tronend

aan ‘t hoofd

Van tafels oreerde zij

Dat men ‘t vlees en ‘t vleselijke genot

Meer aandacht moet schenken

 

b Art