Toen kwam de Wende

 

APM

 

 

Berlijn, Leipzig op stelten

 

Brandenburger Tor, lange tijd
symbool van Pruisisch militarisme,
maar vanaf de Wende en de Hereniging 
icoon van de Duitse eenheid. 

Die eenheid daalde nog niet altijd in de 
geesten, zo te zien. 

Brussel Zuid, veertien uur

De trein naar Parijs wacht niet,

Een Frankfurter Algemeine

Een NRC gekocht

Klaar voor een genoeglijk weekendje

Naar het Zuiden, bij Lyon

 

In Parijs rond 18:00

Denk ik, een metroritje

Richting Les Halles

Een broodje en koffie

Au Père Tranquille

Iemand zegt dat er betogers

Rondlopen aan de Brandenburger Tor

Een ander beweert dat de Stasi

Mensen zou oppakken

Maar anderen zeggen dat niemand

In Oost-Berlijn

Weet wat er moet gebeuren

 

Na maandagen Maandag-optochten

In Leipzig,

Na bijeenkomsten in de Nikolaikirche

Begon van september af

De opeenvolgende maandagen

Met steeds meer mensen

Het protest luider te klinken

 

Wat er te gebeuren stond

Kon niemand bevroeden

De SED was niet meer bij machte

 De burgers te besturen

Alle autoriteit was gevloden.

 

Duizenden en duizenden

Trokken op maandag de straat op

Leipzig was het centrum van protest

Zo vernam ik op de tgv

Van een jongedame

Die me bezig zag met FAZ

Zelf las ze Der Spiegel

 

De trein is soms aangenaam reizen

Gesprekken over Duitsland

Oude weerstanden

Nieuwe inzichten

Onbegrip over het falen

Van een ideaal systeem

Dat stemde me wat somber

 

Aangekomen in Macon

Een klein station in den bled

Vernam ik dat de Muur op instorten stond

Pratend over onszelf

Onderweg naar haar huis

Hoorden we op de radio

Hoe in Berlijn mensen over de muur klommen

Hoe men door de controleposten stroomde

Het was een historisch moment

Want onomkeerbaar, want gewild door mensen

Die sinds 1949 leefden in een land

Dat ze niet gewild hadden

 

Jaren later werd Joachim Gauck

Pastor in Rostock

Na het Stasi-archief ontsloten te hebben

Met wetenschappers en ervaringsdeskundigen

President van de Bondsrepubliek

Maar wij kenden alleen de leiders

Van de SED, die verkleefd op hun zetel

Voor mensen op straat geen achting hadden

Als de bureaucratie maar werkte

Gauck was jarenlang

In het Noorden een stem van protest

Een ankerpunt voor velen

 

Thuis bij haar op televisie

Bekeken we de beelden in zwart-wit

(televisie voor mensen van goeden huize)

Zagen trabanten rondtuffen

Maar niemand kon weten

Wat volgen zou.

32 jaar later is er nog onvrede

Omdat het paradijs niet meteen

In Mecklenburg gesticht kon worden.

 

Nu kan AfD veel steun genieten

Want oude wonden

Genezen niet zo snel

We nemen evenwel de tijd niet

Om te genezen van tragedies

Na 12 jaar zwarte tirannie

Vaak genoeg gesteund

Door burgers

Kwam 40 jaar woestijn

Met af en toe vergeten opstanden

Zoals in 1953.

 

Democratie vestigen is meer

Dan verkiezingen organiseren

Bestuur organiseren

Burgers vrijheid en vertrouwen geven

Dat waren ze helaas ontleerd

Toch lijkt het beter te worden

Maar nog niet goed genoeg

 

Terugdenkend aan die avond

Was de ontzetting dat wat vast

Leek te zijn gezet voor eeuwen

Op enkele maanden kon kapseizen.

Daarom dachten we aan het einde

Van de geschiedenis

Quod non

 

(Ook vergeten is wat de burgers

In Rostock, Berlijn en Leipzig

Hadden te lijden van medeburgers

Als I.M, Verklikkers aan de Stasi)

 

 

b Art