Wie geen expert is, is gezien

 

Kort Lontje

 

 

Nuklearfobie en windmania

 

Afbeeldingen van deze soorten
zagen we in de jaren zeventig
vaak genoeg.. 

Waar zijn de groene fietsers gebleven? De volgens ervaren bestuurders al te naïeve critici van kerncentrales en soms ook wel van de luchtvervuiling, later vertaald in fijn stof dat weg moet. Kan Vlaanderen, België om het zo verguisde klimaatplan van de Vlaamse regering te klaren niet beter kiezen voor thermonucleaire centrales of andere toepassingen? Neen, zegt mij gedecideerd, want de gevaren zijn te hoog en de bouw ervan is onbetaalbaar. Zou het?

 

De vraag is of men wel kan afzien van nucleaire technologie om elektriciteit op te wekken, omdat de vraag naar elektriciteit alleen maar zal toenemen, zeker omdat men hoog de verwarming van huizen en kantoren niet langer op gas kan realiseren, maar wel op grote gasturbines. Het schaalvoordeel maakt het iets minder ongerijmd, maar toch, het blijft bizar, want ik lees nergens hoe groot men de nood aan elektriciteit berekent, laat staan hoeveel productiecapaciteit men moet voorzien. Ik ben uiteraard geen expert, maar toch.

 

De afkeer van Groen! – oeps – van kernenergie begrijp ik nog steeds niet, omdat het vooralsnog de enige mogelijkheid is om zonder CO2-uitstoot energie te produceren en dat op zeer grote schaal. Nu ja, we moeten eerlijk, de bouwmaterialen komen er niet zonder betonmolens en dus moet men een objectieve CO2-balans maken, maar dat geldt ook voor de windmolens, want kan men polymeren, nodig voor de wieken maken zonder groot energieverbruik? Ik ben geen expert, dat weet u intussen, maar de vragen lijken me gewettigd. Nochtans komt men nooit ofte nimmer aanzetten met een CO2-balans, dat is niet de uitstoot door de eindconsument, maar ook alle CO2-uitstoot die onderweg tot stand kwam. Men heeft het graag over producten die van wieg tot graf kan volgen, om het afval zonder veel sporen weg te kunnen werken, maar ik weet niet, omdat ik geen expert ben, of men dezelfde aanpak inzake CO2 kan volgen en ja, soms kan men de uitstoot vermijden door die te hergebruiken in andere producten.

 

Kijken we naar de weerstand tegen de Ventilus-hoogspanningslijn van de Kust naar Kortrijk, dan wordt het duidelijk dat ook notoire tegenstanders van kernenergie niet door de zure appel willen bijten en dus enige schade voor lief nemen. Zo kan men geen beleid voeren, want er is geen technologie te vinden die nergens aanleiding geeft tot toename van CO2. Nu goed, men kan waterstof efficiënter winnen door in de energietoevoer voor katalyse betere chemische processen in te schakelen, maar geen expert zijnde kan ik alleen maar vaststellen dat dit soort kwesties de media zelden halen.

 

Weten we niet hoeveel elektriciteit we nodig zullen hebben als 5G volop in werking zal zijn, als we meer blockchaintechnologie gaan gebruiken, dan lijkt het mij onverstandig atoomenergie af te wijzen en de centrales domweg te sluiten. Er is erger, men heeft de afgelopen dertig jaar onderzoek naar meer efficiënte, meer gedecentraliseerde centrales niet verder gezet. Mensen die zich progressief noemden en zich erop lieten voorstaan dat alle positieve vrijheden door wetgeving ondersteund dienden te worden, kanten zich tegen wetenschappelijk onderzoek, ook vaak inzake biotechnologie, omdat dit een complot zou zijn van militair-industrieel complex. Ik ben geen expert, maar hier zit toch wel spanning op, want wie vooruitgang nastreeft, zou moeten weten dat de uitkomsten niet verzekerd zijn en dus, zonder onderzoek gebeurt er niets. Kernenergie is gevaarlijk, maar een trein die uit de rails gaat kan ook dodelijk zijn voor inzittenden en omwonenden, zoals in Wetteren is gebleken. We leven in een illusie dat we elk gevaar moeten vermijden, maar willen we leven zoals we nu plegen te leven, dan lopen we eindeloos risico’s en dat zou niet mogen, heet het dan. Is het ethisch verantwoord mensen te verplichten elk risico te mijden of de overheid te verplichten elk risico in aanmerking  te nemen wegens het dreigende kostenplaatje. Het is de reden waarom het bouwen van een kerncentrale onmogelijk is geworden, want de risicoanalyse drijft de kosten eindeloos op. Maar als een ziekenhuis zonder elektriciteit valt en ook de autonome energieproductie via generatoren ook plots uitvalt, wie zal dan al die patiënten vergoeden die schade lopen? Een rampscenario? Daar zijn we toch alsmaar mee bezig, maar soms lijkt de vloek van Cassandra erop te rusten.

 

Juist, ik ben geen expert en zou er beter het zwijgen toe doen, maar de ene expert inzake klimaatwetenschappen is evengoed een leek inzake atoomtechnologie of een leek als het over de vraag gaat hoeveel elektriciteit er nodig is om de treinen te laten rijden.

 

Bart Haers